Schepping uit prima materia; een fantoom

Vanmorgen vroeg zie ik twee donkere wezens slepen met wat op een lijk lijkt en liggen het in m’n zitkamer waar ik voor het vuur zit te ontspannen. ‘Dat is heel oud komt in me op’. Het lijkt begint geleidelijk aan te leven en verandert in een jongeman. Wat brengt jouw hier, vraag ik het? “Ik ben al heel lang in de onderwereld. Daar ben ik gestuurd door m’n baas en ik ben daar verdwaald.” Maar je hebt elfenoren zeg ik tegen hem, dus wie ben je eigenlijk? Het verandert in een haas en huppelt door de kamer rond. “Ik behoor tot een ondergronds ras. Noem me een fantoom en ik ben gevormd door mensen. ‘Wie ben ik dan’, vraag ik hem gekscherend? “Ook een fantoom gevormd door mensen  daar je in dat ras leeft.” Het heeft inderdaad gelijk want als wezen heb je hier een mensenidentificatie.

“Ik ben geen natuurwezen, maar kan wel in die werelden reizen.” Op de achtergrond kijken donkere gestalten toe, wat hier gebeurd. ‘Wat doe je met die bol, die je bij je hebt?’, vraag ik het. “Ik kijk in de toekomst”. ‘Is dat waarom je gemaakt bent? ‘“ Ja, om te reizen in de tijd”. Dus je hebt een vaardigheid, die je nog steeds kunt toepassen? “Ja, ook voor jouw.” Het laat me wat beelden zien van m’n eigen toekomst.

‘Wie heeft je gevormd, wil ik graag weten? “Een mens hier in de buurt, die je niet kent.” ‘Wat zou je willen’, vraag ik het? Dan fluistert het me in: “ik wil eigenlijk naar de hemel, maar dat kan niet, want ik ben geen mens.”  In de gang zie ik nu een koboldkoning driftig heen en weer lopen. Zij bewaarden dit wezen in hun rijk onder in de open schuur in de aarde.

Dan vraag ik het: ‘wat is eigenlijk je ware aard? ‘ “Een elf”,  en dan zie ik weer z’n oren.  Duidelijk is het voor me dat het een wezen is die heel veel gedaanten kan aannemen. Minstens honderd. Dan zie ik ook de erwt waaruit het is ontstaan, een stukje prima materia. Een gitzwart bolletje. Het komt dus uit de aarde zelf, is m’n conclusie.

Op de gang loopt de trollenkoning heen en weer en zegt: “het verandert steeds en wij weten niet wat er mee te doen.” Dan verdwijnt dit stukje materie in de ondergrond en wordt het weer rustig in de kamer en trekken de kobolden zich weer terug in hun rijk.

Het scheppende in de mens is groter dan je op het eerste gezicht denkt. Een gedachte, een emotie een fysieke handeling kan vormen.  Alles is een gemaakte illusie. Als je je dat realiseert. ga je anders om met datgene wat je omgeeft en wat je zelf vormt. En een grote vraag blijft natuurlijk; wie heeft mij als mens gevormd