Het is vandaag februari, en is er een eind gekomen aan de drie donkere maanden. Opmerkelijk dat ik vannacht bij het ontwaken de gewaarwording kreeg dat ik zittend in een voertuig op de achterbank bewust werd dat iets het voertuig stuurde. Een mannelijke persoon . Ik tikje op z’n schouder en was me bewust dat ik deze personage voor de derde keer heb gezien en nu vastgelegd in de herinnering. Ontvluchten kan het dan niet meer en ik probeerde het te stoppen en maakte hem er op attent dat we hem nu hebben vastgelegd, gezien.
Wat is dat toch in de nacht dat je ergens brengt? De voerman die de levenspaarden met wagen aanstuurt, werd me bewust. Deze voerman brengt me in een andere dimensie in de kosmos waar een activiteit me wacht. Ik realiseer me dat dat komt van een oude afspraak uit een andere tijd die nu niet meer bij me past. De voerman had zich verstopt in het reptielgeheugen en het is ook iets uit eind eerste millennium voor de jaartelling. Een oude afspraak die nawerkt in dit leven.
Overdag wordt het leven vaak aangestuurd door de persoonlijkheid, die gevormd wordt in de jeugd en aangestuurd door zieldelen. In de nacht kunnen bij uittreding andere oude geloften worden nagekomen. Op het pad van vrijheid kunnen ook die herkend worden en vooral de dimensionale contracten, die nu tegen het wezenlijke kunnen ingaan.
In deze tijd zijn bepaalde mensen vervult van andere dimensies alsof het daar beter is. Alsof daar de hemel is, wordt het opgehemeld als zijnde dat het dit jaar ‘eindelijk’ komt. Ach, je blijft toch wie je bent met je gevangenisbewaarders. Je kunt je beter nu bevrijden van je maskers dan afwachten wat nog meer komt om je te illusioneren. Lang leven de ontmaskering.
En vooral dank aan de intelligentia die me drukten op m’n waarnemingsscherm van het voorval in de droom. Ze geven je de gelegenheid om zelf te kiezen om te ontbinden. Ontbinden is overigens een beter woord dan ‘loslaten’, waar minder directheid, nabijheid en ‘ability to respond’ in zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten