Op de Ochsenkopf, de twee na hoogste berg in Frankenland, hier in het Fichtelgebirge had ik eergisteren de volgende ervaring.
een bewust 'gespaarde' proterobas heilige steen die voor rituelen werd gebruikt, één van de weinigen die ik vond
In het graniet loopt over de top van de berg een 8 km lange smalle steenader van een bepaalde granietsoort, groene Proterobas. In het tijdperk Perm is deze spleet van 5 tot 20 m breedte opgevuld met diepte gesteente dat later voor talrijke doeleinden werd gebruikt. Ondermeer de glasfabricage en later in de bouw- en beeldkust.
Ik realiseer me dat alle heiligdommen op deze Proterobas ader zijn verdwenen door de steenwinning. Deze vuuraarde steen heeft een hele open gasvormige Aethersfeer. De steenhopen van de winning liggen hier overal. Bij een groeve aan de basis van de slangesteen gevuld met water ga ik zitten.
Vergeef de mens, zeg ik tegen de groeve. Nee, we vergeven ze niet dat ze alles hebben weggehaald. Noem me het Oerwezen. Wij waren een heilige steen, die ze geheel hebben leeggeroofd. Het is boos, eigenlijk verdrietig. Ik zeg dat er in de aarde toch nog genoeg steen zit. Dat klopt, dat laten we ons niet afnemen. We houden de zielen van de steenhouwers vast. Hier zijn ze opgesloten uit wraak. Daar zijn er wat gestorven door steenval e.d.
Laat ons dat maar regelen zegt het bergwezen tegen me.
Een gegeven dat Oeroud is, als niet met overleg en aandacht met één van de vier hoofdelementen in onze gematerialiseerde werkelijkheid wordt omgegaan, de elementen kunnen reageren. Niet alleen tijdens het leven maar vooral daarna. Ze houden gewoon een zieldeel gevangen op de plek waar de onbewuste interactie heeft plaatsgevonden.
Dan moet je vooral denken als bij mensen de lagere natuur, belast met elementaren/demonen, het voor het zeggen krijgt. Deze lagere natuur tref je nu overal aan in de mensen midden wereld en veroorzaakt niet allen veel leed voor betroffene maar ook voor de elementale werelden, die vluchten voor dit menselijk geweld.
Wat bijvoorbeeld te denken van onze boeren, die op hoge trekkers, de grond indrukken, met gif het land bewerken en met grote machines oogsten! Is er nog enig besef wat zij onbewust met het land, de scheppende natuurwezens en het product doen? Is daar zelfs nog maar het geringste besef van dankbaarheid?
Mijn grootvader en zijn vader en zijn vader etc. liep nog met zijn klompen over het land, maaide nog met de hand, bemeste de veraarde mest met de hand over het land. Daar was nog een bewust contact!
Nu zit een machine ertussen, die zijn eigen aard heeft, maar is dat ‘monster’ werkelijk een Vriend van de aarde?
Dit is een Realiteit op deze planeet die je niet vergeet, hoe je was, wie je bent en wat je doet.
Begin vandaag met bewust te handelen en vooral te danken voor de gaven die je krijgt van deze nog geduldige planeet, als lucht, water, eten, licht en warmte. Een lange weg terug vooruit dat vaak achteruit is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten