Hier een kort verslag in de bergen van het Fichtelgebirge wat me overkwam.
Bij de hoop hout rechts van het pad is links een grote steenpartij die ik nog niet heb bezocht.
Een hoofd mannelijke heiligdom in mijn matriarchale tijd. Hier mochten vrouwen, zoals jij niet komen. De druïden mannen wel en waren hier drakenhoeders.
Genius loci: dit is een oude Keltische heilige plek van hun goden, één godheid Lugh, de zonnegod die ze hier met gevangen mens offers eerden. Daar legden ze het gedrogeerde offer in en slachten het hart eruit en de keel door zodat het bloed in de stenenpartij onder stroomt. Hier is wat af geofferd. Dit was de zetel van de hoofd priester die toekeek wat twee anderen deden. Soms ook jongelingen van de eigen stam geofferd.
Offeringen bij volle maan bij zonsopgang midwinter. Het geofferde lichaam bleef liggen voor de wolven, hun totem. Een bloeddorstig volk was het.
Ik zie dat jonge mannen in lendendoek gehuld hier worden geofferd.
In de steenpartij onder is een zielenvang waarin de geofferden ziele delen zich nog bevinden. Honderden worden daar gevangengehouden door een Keltische draak.
De plek genius loci wil dat de ziele delen worden bevrijd want het heeft er last van.
Deze Kelten kwamen uit het Oostblok. De Keltische draak is met de stam meegereisd en was eens een vliegende draak en ze offerden die (?) en nu gevangen bij de mensenzielen in de steenpartij. De draak wil nu weg maar zit vast aan één poot. Ze hebben hem hier verankerd. De bergeest wil hem wel komen ophalen en na dat gebeuren uit de genius loci: hèhè, dat is een bevrijding voor mij!
De oorspronkelijk druïdische sferen in de matriarchale sferen durven nu weer terug te komen en de genius loci is opgelucht.
Een druïde komt langs: Dit was ons heiligdom, dat de Kelten in beslag namen voor hun meegebrachte goden. Heel ruw waren ze.
Karolingische Panzerreiterei mit einer Dracostandarte
als Illustration zu Ps 60 (Feldzug des Joab) Erstellt: 31. Dezember 889 Psalterium Aureum, St. Gallen, Stiftsbibliothek, p. 140 (e-codices.unifr.ch
Later zegt de genius loci nog: dank je wel Dick, daar had ik heel veel last van, van die cultuurfase die ruw was.
Op het eind zit ik op het open binnenveld buiten de steenpartij, de meeste bomen zijn recent geweldadig geveld. Opeens voel ik een grote trilling in de aarde en op het oppervlak. Iets in de aarde wordt wakker, het schudt en rommelt. Ik zie een werkelijk enorme draak opkomen en realiseer me dat dit een Drakenplek is! De draak is heel boos: ze hebben me vastgenageld die Kelten. Ik was te magisch voor ze.
Ik bevrijd hem na toestemming van de bergeest van zijn ene voetketen. Hij is magische vastgeketend. Dan vliegt hij in rondjes in de luchtsferen en ik zei dat er meer draken uit de aarde vrijkomen. Een drakennest was daar van zwarte draken. Heel diep in de aarde zie ik een witte draak: je hebt ons bevrijd van de Keltische magie.
Als ik verder in de aarde kijk zie ik onder de zwarte draken de witte draak, en dieper een goudsfeer met gouden draken. Die zijn heel lang niet gezien realiseer ik me: noem ons gouddraken, we zijn enig in onze soort en lang functieloos. We wachten op een nieuwe taak. Ik vraag ze of ze de nieuwe sferen willen begeleiden. Graag. Ze vliegen omhoog in het wakker geworden Licht. Mijn wens aan hen: dat jullie samenwerken met de nieuwe Aquarius wezens!
Dan zie ik opeens onder de gouddraken sfeer een kristallijne draak in heel helder Aardelicht: 99% aether. Ik kom uit het Aarde centrum en wacht op m’n taak. Ik zeg: is het wat voor je om de Aquarius energie te begeleiden? Heb het wel gezien maar niet begrepen en gaat vervolgens naar die sfeer toe in de onder aarde.
Ik realiseer me dat deze kristallijne draak nog niet eerder door mensen is gezien! En is me heel dankbaar dat die weer een taak heeft. Op het eind likt die m’n hoofd af.
Opmerkelijk overigens dat deze hoge elementale de Nieuwe sferen niet waarnemen.
De zwarte draken zijn deels naar de kosmos gegaan en komen wel terug hoor ik, De witte vrouwelijke draak blijft hier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten