zaterdag 30 juli 2016

De unieke Pyreneeën

Vraag: “Kunt u misschien vertellen waar er in de Pyreneeën bijzondere plaatsen zijn op het gebied van energie? (Bijv. voedende plaatsen of waar herstel bevorderd wordt)
Ik heb Geen goede kaart van dit berggebied kunnen vinden met bijv. leylijnen. Wel vast een boek over leylijnen besteld en uw boek (draken) met veel plezier gelezen.
Hopelijk kunt u me een stap verder helpen. Vast hartelijk dank en groene groet!”
Marielle

Reactie
De Pyreneeën zijn de Himalaya van Europa en een zeer interessant berggebied. Je kunt zeggen dat de oude kastelen en kerken op oude energiepunten zijn gebouwd.  Die kun je in elk geval onderzoeken.
De beste voedende plaatsen zijn eigenlijk nu de natuurgebieden buiten de bewoonde gebieden.

Tussen februari 1995 en juni 1997 ‘interviewde’  ik een vriend over zijn verleden als kathedraalbouwer van Toulon.  Dit was het begin van een onderzoek avontuur naar de energetische en spirituele achtergronden van de kerkenbouw in de twaalfde en dertiende eeuw, op basis van getuigenverklaringen verkregen door regressie.
We hebben het opleidingsklooster in Cuxa bezocht en is een zeer interessante Tempelierenplek.
Jaren later heb ik ook reizen gehouden in het gebied van de Katharen die ook teruggrijpen op eer oude Indo-Europese wortels.

Voor belangstellende wil ik graag daar weer eens op stap. Dus heb je zin, neem kontakt op!


Het beste is trouwens ook Franse bronnen te raadplegen over de energetica in dat gebied. En vertrouw vooral je ontmoetingen als je zelf op zoek gaat.

De stappiramide van Ossendrecht

Stedenbouwkundige Jos Cuijpers deed in 2013 de ontdekking van het bestaan van een piramide tijdens een onderzoek naar vroegere belvedères en andere uitkijkposten in de omgeving. Een kaart uit 1670 had hem op het spoor gebracht.
Het aarden bouwwerk van rond 1650 heeft een voet van ongeveer 50 bij 50 meter, heeft drie terrassen en is 17 meter hoog. Het gaat om een zogenaamde belvedère, een uitzichtpunt. Bovenop stond een theehuisje om van de omgeving te genieten. Na afbraak van het huisje rond 1800 werden er bomen gepland op de Brabantse piramide, die vervolgens volledig is overwoekerd. Het is de tegenwoordige heuvel naast de Berghoeve en er zijn nog geen plannen voor herstel.
De vraag is wat hier energetisch het geval is?
- in de 17e eeuw waren tuinarchitecten en de adel nog verbonden met de oude energetische kennis en bouwden graag georiënteerd en met aardenetwerken en mogelijk ook in grotere structuren
- de stappiramide was het juiste punt in de gegeven situatie met een oriëntatie naar de hemelrichtingen en de aardenetwerken
- hier is geen sprake van en oud energiepunt dat gebruikt werd en de bouw heeft een omkering gegeven van de bestaande verticale stromingen die het huis voedden.
De bouwheer of ontwerper moet vanuit hun oude incarnaties een voorkeur gehad hebben voor piramiden en zo tot de keus gekomen zijn. Is meer bekend van de bouwheer en architect?
Meer info en tekeningen zie: http://www.google.de/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=10&ved=0ahUKEwiZmbb9l5rOAhWCjSwKHfh2DaQQFghEMAk&url=http%3A%2F%2Fwww.dorpsplatform-ossendrecht.nl%2Fsites%2Fdefault%2Ffiles%2Fdownload%2FPiramide%2520van%2520Ossendrecht.pptx&usg=AFQjCNGeOTUFWRAslPPkTtT3c-5rc4QQdg&sig2=uCvHa7wYF23lzyELpKKOpw
Met dank aan Deva Daniël Luysterburg

zomerfamiliefeest

"Anything that makes you festive, anything hat gives you celebration, anything that makes you dance and sing to such an extent that you disappear in your dancing, in your singing, in your celebration…is the only true religion I know of."
Osho

vrijdag 29 juli 2016

«Unsere Politik ist oberflächlich und dumm»

Een informatief Zwitser artikel over cultuurverschillen tussen vluchtelingen uit het oosten en de thuiscultuur


Von Beni Gafner, Bern. Aktualisiert am 28.07.2016 1

Afghanistan-Kenner Albert A. Stahel über die Zuwanderung junger Paschtunen und die Versäumnisse des Bundes.
Bekannt wurde über den Täter, der mit einer Axt im Zug auf Passagiere losging, dass er betreut in Deutschland war und sogar eine Lehrstelle in Aussicht hatte. Genügen solche Massnahmen, um junge Paschtunen auf westlich zu ­trimmen? 


Albert A. Stahel: Wenn es sich um einen Paschtunen handelt, grundsätzlich keinen. Es handelt sich um dieselbe Ethnie beidseits der Grenze, wobei die Stämme teilweise auch die gleichen sind.  Die Durand-Linie zwischen Afghanistan und Pakistan wurde zur britischen Kolonialzeit Ende des 19. Jahrhunderts bewusst mitten durch das Paschtunengebiet gezogen. Entsprechend gilt auch heute noch auf beiden ­Seiten der Grenze der Stammeskodex der Paschtunen, das Paschtunwali. Den Einfluss von aussen in Form von Staatsmacht sucht man dort vergebens, denn diese wird bekämpft und nicht akzeptiert.
Nein. Das reicht nicht, denn er wuchs ja in seiner Familie, seinem Clan auf. Dort wurde er von jung auf durch das Gesetz der Paschtunen bestimmt, eben das Paschtunwali. Dieses ist älter als der Islam, man kann es als archaisch bezeichnen. Dieses Gesetz gleicht übrigens inhaltlich stark dem Kanun der Albaner.
Welches ist das Wesen dieses Paschtun­wali, des Paschtunentums?
Wichtig sind drei Begriffe. Der erste lautet nang – die Ehre. Zu nang gehört das Führen einer Waffe, genannt topak garzai. Der zweite Begriff ist tor und kann mit schwarz übersetzt werden, was beispielsweise die Kompromittierung der Keusch- und Reinheit einer Frau betrifft. Wenn irgendetwas tor wurde, ist die Ehre verletzt – dies ist das schlimmste Vergehen. Dann kommt der dritte wichtige Begriff ins Spiel: badal. Badal bedeutet Rache und kann im Falle von tor nur mit dem Tod geahndet werden. Beides kann über Generationen hinweg gelten und ausgeübt werden, denn der Besitz von Frauen, Gold und Geld sowie Land darf gemäss diesem Gesetz niemals infrage gestellt ­werden.
Das klingt alles reichlich unversöhnlich mit westlichen Wertvorstellungen.
Das ist es auch. Jedenfalls lassen sich paschtunische Wertvorstellungen nicht durch Psychologen und Sozialarbeiter ohne Kenntnis über das Paschtunwali beiseitewischen. Auch nicht mit Praktika und Versprechen von Lehrstellen.
Junge Afghanen, nicht alles Paschtunen, kommen zu Hunderten jedes Jahr als Flüchtlinge auch in die Schweiz. Ihre Waffen, die Sie angesprochen haben, dürfen sie natürlich nicht mitnehmen. Was bedeutet die Entwaffnung für einen Paschtunen?
Beim Erreichen des Mannesalters erhalten die jungen Paschtunen vom Vater eine Waffe, meistens ein Gewehr. Nur wer eine Waffe führt, ist ein Mann. Früher war diese Waffe ein Vorderlader und ein langer Dolch, heute ist es ein Gewehr. In Pakistan ist dies nur in den Stammesgebieten erlaubt. Eine Entwaffnung, wie dies eine Flucht nach Europa zur Folge hat, bedeutet streng genommen den Verlust der Männlichkeit, genannt saritob.
Es ist kaum vorstellbar, dass ein solches Vorgehen an sich, wie es sich im Zug bei Würzburg abgespielt hat, ohne Drogeneinfluss möglich ist. Täuscht das?
Darum geht es nicht. Wer nach dem Paschtunwali erzogen worden ist, wird bei einer tiefen Ehrverletzung töten, so zum Beispiel bei tor. Natürlich gibt es die Einrichtung der Loya Jirga, über die eine Abgeltung erreicht werden kann. Dazu braucht es aber viel Geld.
Wieso tun sich die Verantwortlichen bei uns so schwer, derart massive kulturellen Unterschiede auch nur ansatzweise zur Kenntnis zu nehmen? Das Wissen wäre ja verfügbar.
Natürlich könnte man wissen, womit man es zu tun hat. Zum einen hat sich unsere westliche Kultur über die letzten Jahrhunderte seit dem Mittelalter vom Verhalten entfremdet, das jenem der Paschtunen von heute gleicht. Zum anderen geht es beim notwendigen Wissen nicht ums Können, sondern ums Wollen. Man will sich nicht ernsthaft mit fremden Kulturen auseinandersetzen, um zu wissen, was da auf uns zukommt. Gerade auch auf politisch verantwortlicher Ebene in Bern herrscht das Gefühl vor, unsere Kultur, unsere Werte und unsere Errungenschaften seien derart fortschrittlich und überlegen, dass sie automatisch auch massgebend sind für alle anderen. Das ist aber oberflächlich und dumm.
Und dabei fühlen wir uns im Allgemeinen doch ziemlich weltoffen.
Ja, aber auf eine sehr oberflächliche und naive Weise. Will man wirklich andere Kulturen hier integrieren, muss man begreifen, was auf uns zukommt. Das gilt nicht nur beim Paschtunwali, sondern auch beim Kanun oder der Scharia. Tun wir das nicht, ist letztlich in einem solchen Konflikt unsere Zivilisation dem Untergang geweiht, weil unsere ­Wertvorstellungen, unsere Kultur auf diese Weise keine Überlebenschancen haben.
Muss es denn zwingend zum Konflikt kommen, wenn Paschtunen hierherkommen?
Zwingend nicht. Solange das Paschtunwali kompatibel ist mit unserem Verhalten, gibt es diesen Konflikt nicht. Ist dies nicht der Fall – dann allerdings wird umgesetzt. Unter Paschtunen kann sogar der eigene Onkel, der eigene Cousin zum Gegner werden, wenn diese die Ehre verletzen. Es muss nicht zwingend zum tödlichen Konflikt kommen. Aber es kann. Jederzeit. Das muss man ­wissen.
Ist es eigentlich ein Zufall, dass das Stammesgebiet in Pakistan auch das Rückzugsgebiet für die afghanischen Taliban ist?
Den afghanischen Taliban dienen die pakistanischen Stammesgebiete als Rückzugsgebiete. Juristisch bedeutet dies, dass dort der Staat Pakistan nichts zu sagen hat. Es gibt dort keine pakistanischen Richter, dafür Dorfchefs. In dieser Machowelt ist nur der Mann erbberechtigt, die Frau hat gar nichts zu sagen! Die afghanischen Taliban sind durch die Paschtunen begründet worden. In diesen Stammesgebieten verwalten sich die paschtunischen Stämme selbst. Sie sind gegenüber jeglicher Autorität des pakistanischen Staates in einem permanenten Abwehrkampf.
Kann man Paschtunen aus dem pakistanisch-afghanischen Grenzgebiet bei uns überhaupt integrieren? Müsste man nicht sagen, nein, das geht nicht? Das Risiko ist zu gross?
Erhebt man den Anspruch, solche Leute bei uns zu integrieren, braucht es sicherlich das entsprechende Hintergrundwissen. Einen unwissenden Sozialarbeiter loszuschicken, kann tödlich enden, denn die Grenze zwischen Wohlwollen und Totschlag des zu Integrierenden ist schmal.
(Basler Zeitung)
Erstellt: 28.07.2016, 10:29 Uhr

woensdag 27 juli 2016

Polariteit denken verhogende tijden met vurige kretologie. Een kreet tegen kreten

  





De Franse kardinaal André Vingt-Trois waarschuwde christenen niet de haat de overhand te laten nemen.
'Het geloof in Christus maakt hen (christenen, red.) geen strijders, maar brengers van vrede en
 liefde.'

Strijdkreten zijn woorden die gebruikt worden in de laatste ontmoeting met een tegenstander. Als andere ontmoetingsvromen niet meer werken en alleen doden het motief is.
1) Kreet 2) Leus 3) Tot het gevecht aanvurende kreet 4) Wapenkreet.

Een strijdkreet (ook wapenkreet, oorlogskreet of strijdleus) is een woord, een aantal woorden of een zin bedoeld om tijdens veldslagen en schermutselingen vriend van vijand te kunnen onderscheiden als andere hulpmiddelen zoals een uniform er nog niet waren.
Oftewel een veelal oude taal bij een directe confrontatie met een  fysiek aanwezige tegenstander.
In de modern oorlogsvoering niet meer zo  in gebruik maar weer geïntroduceerd door de huidige  islam fundamentalisten:  ‘allahu akbar’ (allah is groot)  .

Een klein overzicht van oude voorbeelden van strijdkreten:
   Deus vult (God wil het): strijdkreet van de kruisvaarders bij de verklaring van de eerste kruistocht door paus Urbanus II bij de Synode van Clermont in 1095 waar de Oosters-Orthodoxe kerk hulp vroeg met de verdediging tegen islamitische invasie aan het begin van de moslim veroveringen.
       Halleluja(prijst God); vroeg middeleeuwse strijdkreet van christenen

   Beauseant (Wees glorieus) Tempelier strijdkreet. En:  Deus vult (Gods wil)
      .   'Oranje boven'. Strijdkreet van de Watergeuzen in de strijd tegen de Spanjaarden. Nog steeds gebruikt als afsluiting
              van het defilé en brengen  de militairen hun traditionele strijdkreet aan de koning. 
   Liberté, égalité, fraternité (vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid): strijdkreet tijdens de Franse Revolutie
   Victorie (zege):  strijdkreet in 2e WO tegen de Nazi’s, mogelijk een oud Germaanse strijdkreet
   Montjoie Saint-Denis: een Franse strijdkreet. Saint-Denis verwijst naar de patroonheilige van Frankrijk, Dionysius van Parijs. Van Montjoie is de betekenis niet duidelijk. Het zou kunnen verwijzen naar de term voor de steenhopen die opgeworpen werden als oriëntering tijdens de kruistochten.
   Scilt ende Vrient (Schild en Vriend): in de aanloop naar de Guldensporenslag gingen de Vlamingen tijdens de Brugse metten de Fransen te lijf. Om elkaar in de schemering te kunnen herkennen en om zichzelf van hun vijanden te kunnen onderscheiden werd een strijdkreet bedacht. De keuze viel op "Schild en Vriend", naar een bekend gebed dat gebruikt werd om God bijstand in de strijd af te smeken. Een bijkomende eigenschap van deze leuze was dat Franstaligen moeite hebben met de uitspraak van deze woorden. Deze strijdkreet is ook een sjibbolet.
  ‘Tierra y Libertad! (Land en Vrijheid): de strijdkreet van Emiliano Zapata tijdens de Mexicaanse Revolutie
   Remember the Alamo: strijdkreet tijdens de Slag bij San Jacinto
     .     Oorah (klaar om te doden. Oude Keltische strijdkreet gebruikt door Amerikaanse mariniers
    .       Bersiap (‘wees paraat’, wees gereed,- voor de strijd)  strijdkreet tijdens Indonesische bevrijdingsoorlog tegen 
              Nederland. Of 'merdeka' (vrij)
   . ‘Daesh’ (ISIS)  De twee terroristen zouden in de Franse kerk ‘Daesh’ (ISIS) hebben geroepen.
        
Het Leger des Heils geeft al jaren een blad uit dat 'Strijdkreet' getiteld is. Dit is een figuurlijk gebruik van het begrip 'strijdkreet'.

 ‘Oeh’: ‘Viking-strijdlied’, waarbij alle fans tegelijk als een goed geoliede vechtmachine de armen boven zich uitstrekken, in hun handen klappen, en een angstaanjagende oerkreet (‘oeh!’) ten gehore brengen. Deze simpele handeling wordt steeds sneller achter elkaar herhaald, totdat de opgebouwde spanning uiteindelijk ontlading vindt in een denderend applaus.
Historici Eric Hobsbawm en Terence Ranger  hebben dit genoemd ‘invented tradition’ (uitgevonden traditie): uitingen van culturele identiteit

Wir schaffen das’. Bondskanselier Merkel weet van geen wijken en houdt vast aan haar strijdkreet "wir schaffen das" (het lukt ons).

Allemaal opofferingen kreten die de roeper kracht geven en de toehoorder onderdanig proberen te maken. En dat in een tijd dat de polarisatie toeneemt tussen groepen en individuen en elk-één nieuwe uitdagingen geven om een juiste middenpositie te nemen. In het algemeen kun je pas in het midden komen als je beide zijden hebt gekend/ervaren. Mogelijk dat in deze tijd het voor velen weer ervaringstijd is. Niet makkelijk om goed bij jezelf in het midden te blijven!

Menselijke handen kunnen echter veel meer dan alleen het met de dominante hand doden.  Een midden positie kent het religieuze gebruik door de handen te vouwen – Frankisch gebruik om onderdanigheid te tonen t.o.v. leenheer- of tegen elkaar te plaatsen, dan wel de handen te openen.


Jozef Israëls (1824-1911)
Dromen op het duin van Scheveningen. (Coll. Sothebys.com)

we leven in een tijd om vooral  wakker te blijven en te dromen als het weer kan……..


aanvullingen:

"Wat ik zelf een mooie strijdkreet vind is afkomstig uit de schelmenroman 'De bende van Jan de Lichte' van Louis Paul Boon. Het verhaal speelt in de late middeleeuwen en gaat over een bende Vlaamse bedelaars die rijke herenboeren berooft. Hun strijdkreet is "Voor geen chanterik peu!" Dat is Bargoens en betekent: "Voor geen politiehond bang!" 
(Daniel)

maandag 25 juli 2016

erfdieren in hun element

het erf konijn

het ree op de bovenweide van het huis
een mooi stiltegebied

zaterdag 23 juli 2016

Tegen handeling naar het 'midden'



Duitsland is weer eens opgeschrikt door een  massa moord in München. Men noemt het amok en geen terreurdaad omdat het niet ideologisch is gericht, waarbij 10 doden zijn getroffen en 27 gewonden. Allen jong en drie uit een familie! En dat in een stad met niet zo’n best verleden.

De achttien jaar jonge Duits Iraniër Ali  David Sonboly was naar men zegt niet IS daad gericht maar nam het voorbeeld van de Zweedse massa moordenaar Brevik.  Precies vijf jaar naar zijn daad doet deze ‘ingeburgerde ‘jongeman zijn bloeddaad.
Een Duitse minister zei vandaag dat hier sprake is van een jongeman die ‘ik-zwakte’ kent en geen juist sociaal controlerend netwerk. De moordenaar is mogelijk psychisch labiel en behept met amok woede en houdt van schiet spelletjes.
Ik noem het een negatief water-vuur type die aangestuurd was door grote destructieve krachten. Politiek heeft hij geen band met IS maar wel energetisch  als een veld rond zijn hoofd dat verbonden is met het te sterke  Arabische haatwereld-veld.
Het is achterblijvers taak om alert te zijn, en bij de minste woede die opkomt te stoppen het te uiten en te lossen. Woede in ons voedt dit netwerk en gevoeligen uiten het in de materie, de daad. Zij zijn de bliksemafleiders van een oververhit emotioneel veld! En daar zijn helaas genoeg jongeren die als uitlaatkanaal kunnen fungeren.

Degenen die al die gewelddadige films maken, schietspelletjes op internet plaatsen, dienen zich eens af te vragen wat zij voeden en wat ze in deze wereld neerzetten. Allemaal herhaling.

In de subtiliteit is het zo dat fenomenen ergens op aarde in ons subtiele 3 D veld zich manifesteren en willen uitdrukken.  Niets ontgaat ons! Zelfonderzoek helpt wel degelijk om de tegenkrachten te ontmaskeren en te neutraliseren. Het is Al van het Ene.
En we kunnen in onze omgeving labiele mensen ondersteunen met positieve aandacht om zo het midden te vinden. Werk genoeg voor elk in ons midden, de middenweg!!