Zaterdag. 2 Juli. Arzberg met haar Kirchberg
Een regenachtige
zaterdag middag. Ik zit op een bank en een heiligdom dwerg wijst omhoog. Daar
is een hele grote reus met een knots
die hier al heel lang woont; 50.000 jaar. Ze zijn gehoorzaam aan de eenhoorns
die in zestal boven de plek vliegen. Boven de eenhoorn is een plaatsengel en daarboven een
speer. Deze dateert uit de 12e
eeuw en aangebracht door christelijke magiërs om de plek te onderdrukken.
De drie grotten
hebben een laat middeleeuwse ouderdom. De oostelijke begin 14e eeuw en de tweede ook maar de meest westelijke is
ouder en is eerste helft 13e eeuw.
De eerste twee hebben een materiele achtergrond voor opslag maar de
oudste heeft een spirituele grondslag.
Deze grot is ook nog het meest origineel en later kom ik hier nog op
terug.
En de ingeving
dat dit een graalplek is.
Als ik wat zit te
mijmeren op de bank komt opdat een vrouw die ik ken in Arzberg hier 500 BC een 'burchtvrouwe' was; een heilige vrouw die de berg bewaakte. Een
leidster die door mannen werd gediend.
Tijd om haar
eens te bezoeken.
We praten wat
over haar verleden. Haar ouders zijn aan het eind van de oorlog uit Silezië
naar Arzberg gevlucht. Geen makkelijke
tijd. Ze heeft het gevoel dat ze door de
autochtone niet als gelijkwaardig werd behandeld.
Ze heeft haar
werkzame leven hier doorgebracht met veel arbeid. Nog steeds is ze zeer actief,
nu met tuinieren.
Als ik haar mijn
waarnemingen vertel, gaat er een rilling door haar heen van herkenning. Ze
sluit haar ogen en het volgende verhaal komt boven.
Ze vertelt me dat
de berg aan de zuidwestzijde in haar tijd boven een steile vorm heeft en
onder een brede basis met ronde vormen. De berg was voor hen een ‘Lebensquelle” een bron waar de energie uit de aarde komt (aarde
uitstroompunt) Op de berg is een punt waar de witte aarde-energie omhoog stroomde.
Daar is een steen in een roos vorm, vijfbladig. Op de huidige bronzen west deur
van de kerk is nog een roos vorm aangebracht.
Aan de zuidoostzijde is een grote halve cirkel met
hoge wit marmerenzuilen – 12 of 16 stuks- , met daarop liggend stenen. Het gehele rituele complex ligt nu onder de
kerk.
Westelijk waar nu
de grote pastorie staat, was hun eenvoudige woonverblijf. Noordoostelijk op de
helling liggen hun tuinen die ze verzorgen. Op het kleine complex staan ook
bomen; de vrouwelijke linden bomen. Lindebomen zijn nog steeds op de
bergplaats! Het complex was niet afgegrensd door een omheining maar vrij
toegankelijk. Alleen gelijkgestemden
mochten hier komen zoals dorps sjamanen en andere bijzondere mensen.
Op de berg leven
drie vrouwen, die elk een aspect van het Leven vertegenwoordigen. De jonge
witte maagd, de vruchtbare rode vrouw en de oude wijze zwarte vrouw. De jonge vrouw werd steeds heel mooi opgemaakt
en met zon, maan en sterrentekens op het kleed.
Wit en kosmisch. De vrouw die ik spreek was één van hen. Je komt als
jong meisje en je groeit naar de zwarte en zo volgt het één het ander steeds
op.
Ze herkent de
aanwezigheid van eenhoorns en mogelijk zelfs de relatie van de plek met het
sterrenbeeld zwaan; heiligheid. R. maakte als kind op de basisschool haar
eerste haakwerk . Als enigste kind maakte ze een zwaan. Het haakwerk wordt in
het museum bewaard!
Rondom deze drie
zijn nog enkele ondersteunende vrouwen.
De rituelen op de berg betreffen het Leven. Vrouwen komen hier naar
toe en er is een geboortegrot en
plaatsen waar vrouwen die moeilijk zwanger
kunnen worden , worden bevrucht (Beltane). Sterven gebeurd hier niet in de aarde daar dat de energie verstoort. De
natuurlijke grotten zijn meer om de neder-wereld kwaliteiten te ervaren.
Ze vertelt over zichzelf
dat ze in dat leven als jong meisje lang haar droeg en als oudere vrouw het
haar werd opgebonden. Daar leefde ze in
volle harmonie met de natuur en de mensen en is zonder trauma hier ook
gestorven.
De vrouw heeft in
het dit leven verleden immer hoofdpijn
gekregen in de kerk die ze moest bezoeken. Haar systeem was als het ware nog
afgestemd op de oude energie en kon niet omgaan met de huidige kerkenergie, die
eerder een afsluiting is van de kwaliteiten verbindingen.
Ook op de lagere
school had ze vanaf het begin het gevoel
dat ze anders is en dingen anders ziet als
de anderen. Ze zat als het ware nog in haar oude ervaringen wereld van toen.
Later heeft ze op
de zuidelijke gelegen berg in een volkstuin complex een klein paradijsje gemaakt
met vele planten. Ook een spiraal en wel van kalkstenen, wel uit de bouwmarkt.
Thuis heeft ze in
de tuin stervormige structuren gemaakt. Allemaal activiteiten die passen bij
een geïncarneerde priesters van de Aarde.
We gaan op het
eind naar de berg toe. Als inwoner is ze nog niet bij de nieuwe terrassen
geweest en meed de plek al jaren. We
gaan zitten op één van de banken en in een meditatie ziet ze verschillende
kleuren. Beginnen van rood naar wit. Ik zie dat de heiligdommen kabouters naar
haar toe komen en haar begroeten en aanraken. Ontroerend, ze vergeten hun oude
dienaren niet! Vervolgens gaan we naar de drie grotten. Weer het getal drie en
de inrichters hebben het goed gemaakt; ‘der
Weg: Lebensfluss.” In de meest
originele deels kalkstenen grot met
beginnende stalactieten aan de zolder verbindt ze zich met de godin en het
witte licht. Ik hoor de godin zeggen; ‘je
bent een kind van mij, na 66 jaar ben je weer terug bij mij.’
De aarde energie
stroomt nu niet meer op één punt naar boven maar kan overal worden ervaren als
je wil.
Ik neem wat
stenen mee om m’n eigen grot te initiëren. Een Nederlandse vrouw wil daarin
drie dagen en drie nachten verblijven voor een persoonlijke inwijding.
Morgen weer terug
naar de plek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten