Friese heiligdommen schenden

De Lex Frisionum (Wet van de Friezen) is een optekening van het gewoonterecht van het Friese volk. Deze optekening vond plaats in het  Latijn rond het jaar 790 in opdracht van Karel de Grote. De Lex Frisionum omvat voornamelijk starfrecht,  een enkele bepaling, bijvoorbeeld Titel VI, ziet op het huwelijksrecht.

De enige overgeleverde versie van de Lex Frisionum is gedrukt door Herold in Bazel in 1557. De originele manuscripten zijn verloren gegaan.

Twee artikelen gaan over heiligdommen:

Tit. V:  De Hominibus qui sine compositione occidi possunt  (Van mensen die zonder boete gedood kunnen worden)

 ……. “wie een heiligdom kapot maakt”

Deze regel werd toegepast toen de hoogbejaarde Bonifatius met zijn grote groep in Oostergo kwam en dat gezien werd door de lokale Friezen als een oorlogsdaad en de hele groep in de morgen doden. 

Tit. XI: De Honore templorum (Van de Eer der tempel)

“Wie in een heiligdom inbreekt en daar een van de heilige voorwerpen wegneemt, wordt naar de zee gevoerd, en op het zand, wat door de vloed bedekt wordt, worden zijn oren gekloofd, en wordt hij gecastreerd en ten offer gebracht aan de god, wiens tempel hij onteerde.”

Dit is de laatste bepaling.

De offering bij de zee zal waarschijnlijk hebben bestaan uit het vastbinden aan een paal  bij eb en bij het opkomende vloedwater verdronk de gestrafte.

Waarom de oren werden gekloofd kan een oerprincipe zijn daar de oren bij de embryo het eerste orgaan is dat gevormd wordt.

In  de film Redbad  wordt de hoofdpersoon vastgebonden op een vlot en zo op zee gezet als zee offer. Dat kan alleen werken bij ebgang.

Bron; wiki