Wie kent het niet pijn al of niet tijdelijk. Bij een nadere geestelijke
bestudering zijn er verschillende soorten pijn. Oppervlakkige, diepere of heel
diepe pijn.
De oppervlakkige pijn is op het niveau van de persoonlijkheid,
de wat diepere op zielsniveau, de vooral onverwerkte vorige leven stukken en de
diepste die we kunnen ervaren zijn die van ons wezen. Bijvoorbeeld de afdaling
in deze 3D wereld komende van ver daaraan voorbij, zoals wat mensen Meesters
noemen.
Het is natuurlijk niet zo dat je alleen maar in dit leven
een laag ervaart. Vaak zijn het meerdere doch een laag kan domineren en iemand
kenmerken.
De oppervlakkige pijn van de persoonlijkheid betreft vooral moeilijke
ervaringen in jeugd of hier en nu. De zielenpijn herken ik zelf heel goed en
het is niet voor niets dat reïncarnatie therapie bij mij goed aansloeg en ik
het ook toepaste. Ook in het geomantische landschap werk kom ik vaak mezelf in
een diepere laag tegen.
De kernpijn herken ik bij m’n beste vriend die momenteel
daar mee moet leven omdat deze aardse realiteit voor zijn grootse onbegrensde
wezen nog moeilijk te verdagen is. Steiner en Krishnamurti kennen ook deze diepste
pijn, terwijl bijvoorbeeld de 20ste eeuwse goeroe Baghwan de oppervlakkige
pijn moest ervaren van niet gezien worden. Hij deed dan ook alles om maar gezin
te worden.
Een aparte categorie pijn is de pijn van de bodashiva die de
pijn om zich heen ervaren, aan de buitenzijde. Ze doorleven de collectieve pijn
die ze opnemen om het te evolueren. Of zoals een waardige beste vriend me zegt:
daardoorheen gaand helpt het de collectiviteit uit haar droom te komen. Zijn
jongste zoon heeft dit vermogen van zijn vader onbewust overgenomen maar dat
was niet zijn pad maar zijn vaders pad. Hij kwam letterlijk terecht in de shit,
door gebrek aan ik-kracht tijdens het gezochte verblijf in de menselijke neder
werelden.
Dus de volgende keer als er ergens in je systeem pijn opkomt,
ga direct naar dat niveau en onderzoek het om het zo letterlijk in de aandacht
en bewustzijn op te laten lossen.
En tot slot nog het gegeven dat je ook kunt kijken in
hoeverre je het pijnlichaam hebt geleegd in de cirkel van aandacht. Bij
me zelf aanschouwend is nog een weggetje te gaan. Goede reis we zijn hier niet
voor niets!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten