Gurdjieff onderscheidde drie
traditionele wegen om tot zelfkennis te komen los van de dagelijkse
werkelijkheid met veel afzondering
1. de fakir
weg via het lichaam met haar pijn, zwaar werken (Aardeweg)
2. De monnik
weg via de emoties door toewijding (Waterweg)
3. De yogi weg via de
gedachten door studie (luchtweg)
Hij noemde ze ook “The Way of the Sly Man”. Gurdjieff
onderwijst zelf een vierde weg in zijn leringen.
De vierde weg noem ik zelf de weg van de spirituele
strijder (de vuurweg), die de uitdagingen van het leven aangaat en
niet ontwijkt;
De vijfde weg is een integratie van alle vier wegen in het
alledaagse leven op het scherpst van de snede leven.
In de
christelijke traditie heb je ook vijf wegen binnen de kloosters:
De aardeweg,
door werken zoals bij de cisterciënzers (ontginnen, waterbeheer,
landbouw) en de weg van het fysieke lijden.
De waterweg
van de christelijke bouwmeesters en bouwers die schoonheid en heilige
ruimten bouwen. (Ruimte als gestolde emotie)
De vuurweg,
door de strijd aan te gaan met de traditie als het heidendom door 'vechtkloosters’
die de oude paganistische christelijke traditie doorbraken. Ondermeer de
benedictijnen, die verkapte legers beheerden om de hogere geestelijkheid in
haar uitbreidingswaan te ondersteunen. In het noorden heb je twee voorbeelden die ik uitvoerig heb bestudeerd: Stavoren en Rottum.
De luchtweg
door studie en onderricht.
De aetherweg: kloosters
die die heiligheid, het Licht in de aarde vooral eerden, zoals de Johannieters
maar ook de aardeweg gingen van landbouw, zoals in Noordoost Groningen in Oosterwijtwerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten