zaterdag 20 mei 2017

Proactieve eindtijd preppers als er een 'echte hit is.

Het afgelopen decennia heeft een sterkere nadruk gelegd op Eindtijd, ‘hittijd’. Einde als fenomeen van een aardse cyclus van opgaan, blinken en verzinken. Woorden als ‘Doomsday’, ‘Apocalyps’, ‘Dag des Oordeels’ worden gebruik in de eerste wereld cultuur die vooral niet aan verzinken wil denken. Vele mensen –survivalist-  reageren daarop toch proactief door zich voor te bereiden.

Woorden die je leest zijn: Doomsday Prepping/preppers met traditionele preppers, ‘voorbereiders’, die ‘off the grid’  gaan leven buiten de stad. Sites als ‘Happy Preppers’ geven praktische adviezen hoe om te gaan met de ‘dag des oordeels’.  Doomsday prepping’, de voorbereidingen op de ondergang.
Rijken die nu hermetisch afgesloten communities stichten en autarkische gemeenschappen om het  SHTF-scenario (‘Shit Hits The Fan’) van chaos te weerstaan. ‘Pitchforks’ een mogelijke opstand van de groter wordende groep armen tegen de kleine groep superrijken in het geval van klimaatrampen of andere catastrofes. En dan de ‘ondraaglijk warme nachten’  die worden voorspeld voor stedelijke gebieden.


 Preppers-jargon kent een heel eigen engels amerikaanse taal zoals:
-  BOL = Bug Out Location
-  Teotwawki = The End of the World as We Know It
-  Wrol = Without Rule of Law

Het is goed te weten dat aan alles een eind komt ook aan de stedelijke centra. En mogelijk is de nieuwe vorm die past bij het nieuwe regenboogtijdperk het decentrale, het lokale in grote Verbondenheid.

En het is juist om zo pro actief te leven. In m’n geboortestreek de Alblasserwaard wist men dat elk jaar een kans op een totale overstroming mogelijk was. Proactief bouwde men zo dat alles inclusief het vee naar de eerste verdieping  kon verhuizen, jaarlijks al het wilgenhout voor november op de hof te brengen, dat dan om het huis kon worden geordend zodat de golfslag het huis minder beschadigd e.d. En dat de wintervoorraden toereikend waren op voldoende hoogte. Men wist wat komen kan.  In de zeventiger jaren riep ik al in m’n omgeving dat het niet juist is hier te investeren. Dit delta gebied overleeft geen twee generaties meer door stijgende zeespiegel, dalend land en stijgende instabiele rivierlichamen.

Deze grote veranderingen tijden vragen ook om een proactieve opstelling van leren omgaan met verlies, snelle verandering, angstlozer de dood ingaan om verder te leven en voor degenen die het zich kunnen permitteren een plek zoeken om fysiek te overleven. Hier in het Beierse Middelgebergte in het zuidoosten van Duitsland zijn genoeg mogelijkheden in het land-land gebied. Zoek je een eigen plek dan kan ik bemiddelen!


“In de film How _to__ Let Go of the World and Love All the Things Climate Can’t Change_ interviewt filmmaker Josh Fox experts die een beeld schetsen van alle klimaatellende die ons te wachten staat.

‘To love the things climate can’t change’: de liefde, de onderlinge verbondenheid van mensen, de veerkracht. De film brengt onder meer een groep eilanders uit de Pacific in beeld wier eilanden langzaam door de zee worden verzwolgen. Je zou denken dat dit uitgerekend de mensen zijn die de hoop opgeven. Wat kunnen ze nog doen? In plaats daarvan noemen ze zichzelf klimaatkrijgers en strijden ze in wiebelige, traditionele kano’s tegen de enorme zeetankers van de Australische kolenindustrie. Elke dag komen ze op een open plek bijeen onder een enorme boom om met elkaar te praten over de samenleving. Om daarna even lekker met elkaar te dansen. Dancing Democracy worden deze bijeenkomsten genoemd. Democratie in een soort rudimentaire, basale vorm.”



Symposium Klimaatstemming
Op vrijdag 9 juni organiseert de Stichting Psychiatrie en Filosofie in samenwerking met het lectoraat GGZ van de Hogeschool Leiden een symposium over de effecten van klimaatverandering op het menselijk gemoed. Hoe gaan we om met de verschillende reacties van ontkenning, apathie, angst, depressie en dreigende paniek? Wie vangt wie op in de toekomst, wie zorgt er voor wie, en op welke manier?
Met onder anderen René ten Bos (Denker des Vaderlands), Leo Meyer (klimaatwetenschapper) en Naomi van Steenbergen (ethicus). Sanne Bloemink, auteur van dit artikel. Dagvoorzitter is Milouska Meulens.

Bon; ondermeer https://www.groene.nl/artikel/wachten-op-de-apocalyps


Geen opmerkingen:

Een reactie posten