Het betreft een appartement in de binnenstad van Amsterdam op de bovenste verdieping. De eigenaar verblijft er af en toe en heeft dan een hotelgevoel en kan er moeilijk slapen met veel wakker worden in een lichte slaap. Het appartement is zo’n 25 jaar geleden modern verbouwd en nu de derde huidige eigenaar heeft het zeven jaar in gebruik. Gemiddeld een tot twee dagen in de week werkt de mannelijke eigenaar daar.
De slaapetage heeft een aardevuur-kwaliteit en mist de elementen water en lucht. Op de plaats waar het waterelement het huis is uitgegaan was net een waterlekkage ontstaan. De bedplek is de locatie van het negatieve vuurpunt waarin een bedwezen woont en verbinding heeft met andere huizen en plaatsen in de omgeving. Dit bedwezen is ontstaan in de eerste bewoningsfase door relatieproblemen waardoor dit aardevuurwezen is aangetrokken en het zich er blijvend heeft gesetteld. Een trauma op een bepaalde plaats trekt externe beïnvloeders aan die zich daarin heerlijk koesteren. Opmerkelijk was de grote spiegelwand naast het bed. Nu zijn dergelijke wanden af te raden in slaapkamers daar het veel onrust geeft en deuren gaan vormen naar andere werkelijkheden. De reden van het slechte slapen is in dit geval een negatief bedwezen, de spiegelwand en een niet eigen gemaakte slaapruimte.
De eigenaar moet bestemmen wat het definitieve gebruik is, daar tot nu toe ook door verschillende mensen wordt gebruikt die niet altijd de plek verrijken met hun problematieken. Is een woning je eigendom en je gebruikt het privé houdt dan altijd het eerste gebruik en laat gasten niet van je eigen bed gebruik maken. Dan wordt het een hotel en geen eigen huis waar je kwaliteit zich kan ontwikkelen.
Het vrouwelijke huiswezen was duidelijk in zijn mening: deze plek heeft rust en stabiliteit nodig en is een goede plek voor inspiratie en geen doorgangswoning. Het is een plek voor vaste bewoning en maak er en warme eigen plaats van.” De eigenaar gaat het vrijwel zeker als eigen werkplaats gebruiken om zijn creatieve beroep te kunnen uitvoeren.
Hij heeft immers de menselijke stadsenergie nodig voor zijn grootste hobby; films maken.
Thuisgekomen merkte m’n vriend een demon boven m’n hoofd, opgelopen in dat huis. Het was aangetrokken door een slapende vrouwelijke demon onder m’n voeten in mijn aardelichaam die afkomstig is uit vijf levens terug. De mannelijke demon in het onderzoekhuis heeft deze demon in mij als het ware ’wakker gekust’ en is bij me blijven hangen. Het principe van zwaan kleeft aan of zoals het in sprookjes wordt verbeeld; de prins kust iets wakker. In het bewustmakingsproces van deze twee kwaliteiten zie ik de aangekleefde mannelijke demon via een boog diep in m’n aarde afzijgen gevolgd door de aangehechte eigen demon. Ze verdwijnen in de aardkorst in het donker waar ze worden ‘opgegeten’ De aarde geeft, de aarde neemt. En aardewezens weten er wel raad mee ‘hap hap’. Zo zijn drie situaties veranderd in een ontmoetingsproces. Zalig de ontmoetingen die helderder maken en opruimen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten