Als je in de
vierde levensfase komt, kijk je terug op
deze incarnatie periode.
De hoofdvraag was steeds ‘wie ben ik’ die ik al
vroeg kende in een voor mij vreemd voorkomende (on) Mens omgeving waar ik me
wel mee moest verstaan met al haar begrenzingen en beperkingen die ook positieve
aspecten hadden . De oervraag van ‘wie ben ik’ die voorkomt uit een lange zoektocht naar
oorspronkelijkheid.
Geboren in een klein dorpje in de Alblasserwaard
in een klein boerengezin met al haar zin en onzin van lokaliteit, overleving, christelijke
traditie en afgrenzing/beperkingen.
Voor mij was het incarneren daar vooral de reden
dat ik in die omgeving kwam, het open landschap met haar weidsheid, boerderijruimte, horizon, met
veel water, rivieren en een relatie met duurzame traditie aspecten van
samenleven met de natuur. Het moeras was m’n leermeester met haar Natuurmystiek
en ik zocht ook steeds naar de eerste
ontginners van het deltamoerasbos in m’n historische en archeologische fase.
Ook het incarneren in een bepaalde familie met
haar ‘eigen’aardigheden, haar christelijke omgeving met de specifieke
mindcontrol. De uitzonderingen in de
gemeenschap, de twee lokale timmerlieden Jantje Antiek en Kees met hun
specifieke kennis en vooral praktische vaardigheden,
waren m’n vrienden en de kontakten met de streekschrijver Ooms die m’n
historische oude wortel activeerde.
In m’n natuur/landschapsbeheer ‘bescherming’
beheer st(r)ijd van m’n 19e tot midden 30 was m’n drive vooral het
beheer van het oude moeras/polder cultuurlandschap met de wilg als m’n persoonlijke boom. Als één
van de eerste opgeleide milieukundige in Groningen in begin jaren 70 was me al
duidelijk geworden dat de zorgzame
omgang met de elementen niet meer in de mensenaard zat, zoals m’n voorouders dat
kenden en helaas opgelegd moest worden en vooral opnieuw onderwezen. Het zelf
ter hand nemen van het beheer werd m’n pad.
Als kind keek ik vooral naar de luchten die voor
mij de bergen waren, de verbinding met boven, de kosmische instroom. Later vond
ik dat terug in Glastonbury waar ik bij de eerste ontmoeting het ‘thuisgevoel’
herkende; 'I am coming home’. Dat zijn van die plekken dat de hemel op aarde
werd gezet met ook haar bijlagen van al
haar eigentijdse onzin perikelen. In het Fichtelgebirge waren het de goden, de Asen
die mij trokken waar het fijn menselijke geslepen zijn sterk beïnvloed is door
marginaliteit, isolement en recent oorlogsverledens.
De ontworsteling van de christelijke roots liep
via de net opgekomen new-age, India met haar leraren zoals Osho, traditionele
sjamanen en soms nog meer luciferische dwaalwegen. Dat gaf vooral ruimte voor de nieuwe eigentijdse
sferen.
Toen ik eind jaren 80 van de vorige eeuw met anderen Gaialogie
activiteiten startte om de aandacht voor de subtiel aardekrachten onder de
aandacht te brengen. Dat begon vooral in een zoektocht naar de eigen heelheid
in wisselwerking met oude heilige /krachtplaatsen, die door de driejarige samenwerking met de Friese pionier
Wigholt Vleer in me wakker maakte. Terug naar de oude plekken met wel haar
belastingen, vervuilingen etc. Een weg in samenwerking met de subtiele
elementen en wezens dat nog steeds gaande is.
Een tweetal oude incarnatieve vrienden kwamen op
m’n pad die de noodzakelijke richting wezen en nog steeds dat zijnde doen.
Nu zit ik in het middelgebergte waar de bronnen
van de hoofdrivieren liggen en de elementen me fascineren, raden en begeleiden.
De elementen aarde en vuur zijn hier waar het in Nederland minder in
oorspronkelijkheid is.
En wat immer blijft ik wil het graag delen met
anderen en niet voor me houden.
Nu leer ik het nieuwe pad van vader zijn, een
partner met al bezigheden, afleidingen en ongemakken.
En wat blijft is de pioniersgeest, de bouwmeester
en de strijder ook al is die wat tot inzicht gekomen. Vooruit dan maar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten