Sneekermeer subtiel gezien en haar relatie met kapot Sneek

Al enige tijd doe ik subtiel onderzoek naar de Friese meren.

Maandag was ik bij het Sneekermeer dat een mooie kant heeft maar ook een meer moeilijke kant. Juist de zijde van het waterstadje Sneek is niet fraai.

De grote waterdeva is een schat die veel inzicht heeft gegeven.

De verbinding  van het meer met Sneek is stuk. “Wij houden niet van Sneek; wij hebben zelfs de stad vervloekt.” Dat is in de 17e eeuw gebeurd door misbruik van energie door mensen. Daarvoor was er een goede relatie. “ Ze wilden de vrije waterwezens binden voor macht. Dat maakt dat wij nog steeds dat waterwezens de stad mijden en we voeden de stad ook niet, wel de omgeving!”

Volgens deze deva is het ‘Sneekermeer een kindje van Middelzee’ daar het een uitloper was.

En nog een toekomstvisie: ‘En we wachten weer op de zee, die binnen niet al te lange tijd komt.’ Zij bereiden zich hier voor door zich terug te trekken en te verzamelen.  ‘We gaan weer terug naar de grote Moeder Venus, die ons komt halen.’

En hoe is het met het oude krachtpunt de oude Martinuskerk op de stadsterp? Het is heel erg ingebouwd en heeft nog een lichte kerkengel op haar dak.

De oude energie met eens een mooie verbinding tussen Orion en de Plejaden is echter kapot, weg en niet meer aan te raken. Ook een stad kan ‘subtiel afglijden’, materialiseren. Moderne oude streden zijn grotendeels ‘kapot’.

Jammer dat we zo met ons subtiele erfgoed zijn omgegaan, maar gelukkig is er nog het echte meer met haar echte belevendigingen!!!! Ere dat wat IS!