Afgelopen vier weken ben ik bezig met herstel
van een schuur bij de Hof van Schirnding. Een ongeveer 150 jaar oude hoge
Frankische hooischuur, geheel van hout. In de onder ruimte is ingebouwd een
voederbieten kelder die voor de bouw van de schuur er al was gebouwd De oorspronkelijke
dakbedekking van leien is waarschijnlijk in de zeventiger jaren vervangen door
asfaltpapier en ‘Dachpappe’ dat de laatste jaren door weersinvloed is versleten
en nodig aan vervanging toe was.
De sfeer in de schuur was ook niet prettig en
het uitte zich in veel stof, oude dingen die ongebruikt lagen, lekkage en
verval van muurdelen. M’n vriend Lantos zei me al dat de schuur niet goed
aanvoelde en bij nader subtiel onderzoek bleek er menselijk leed te zijn
vastgezet, dat aandacht heeft gekregen.
Een grote klus moest geklaard worden eerst op
10 m hoogte het dak te vervangen met hulp van vrijwilligers uit Nederland,
Ierland en Nieuw-Zeeland.
Ik had gelukkig in het verleden van afgebroken
huizen bijna voldoende Biberschwanz dakpannen verzameld om de 200 m2 dakoppervlak
te vervangen. De laatste week stokte het werk echter, mede door het koude en
natte weer.
vandaag de afronding door de nokvorsten aan te brengen
Vanmorgen werd ik wakker met een druk op de
borst. De vieze lucht had m’n longen aangetast en moest er dringend wat aan
doen. Maar wat ook doorwerkte was dat het plaats wezen van de schuur, het schuurwezen,
dat door de verbouwing uit de schuur op het erf kwam te zitten en het gehele
huis en erf beïnvloedde. Dit plaats wezen was niet erg ontwikkeld daar de
hooischuur met hooiblazers voor de gebruikers geen aangename vuur/lucht sfeer
gaf. De Grote omgeving heeft zich over dit plaats wezen ontfermt en nu kan ik
de schuur nieuw gaan verlevendigen!
Nog wel een hele klus om nu van binnen op te
ruimen, te ontstoffen, maar dankbaar want ik krijg er een opgeknapte nieuw schuurwezen
bij cadeau.
Les bij deze 'aufbearbeitete Scheune': als iets fysiek vervalt dan kan door juiste menselijke actie zowel in het
fysieke als in het subtiele de eenzijdige polariteit omkeren.
“Over
het jongste boek van de filosofe Susan Neiman: 'Learning from the Germans'. De
Amerikaans-Joodse Neiman, die al jaren in Berlijn woont en directeur is van het
Einstein Forum in Potsdam, verkent daarin hoe de Duitsers door hun eigen
geschiedenis gedwongen werden tot zelfonderzoek. Ze spreekt van
'Vergangenheitsaufbearbeitung', liever dan van het ingeburgerde
'Vergangenheitsbewältigung', omdat ze wil benadrukken dat het verleden niet
afgesloten kan worden, maar steeds weer verwerkt moet worden.”
“Neiman
reisde door het Zuiden van de VS, waar de erfenis van de slavernij en de
rassenscheiding nog lang niet 'aufbearbeitet' is. De standbeelden van
confederale generaals uit de burgeroorlog met het Noorden zijn daarvan het
meest zichtbare teken; het onderhuidse racisme is venijniger, en waarschijnlijk
had ik dat 'onderhuids' beter weg kunnen laten.”
Vergelijken
met wat in de VS is gebeurd is niet het geval. “Want, zegt Neiman, het gaat
niet om 'vergelijkbaar kwaad', maar om een 'vergelijkbare verlossing'. “
“In
NRC zei ze tegen Bas Heijne: "Kennis van het verleden zadelt ons niet op
met schuldgevoel en zelfkwelling. Het maakt ons verantwoordelijk voor het
heden."
Uit: Duitse les, STEVO AKKERMAN, Trouw 4
november 2019
Many people, when they are overwhelmed by difficulties and hardships, suddenly realize the mistakes they have made, due to neglect, ignorance or weakness, and they say to themselves, ‘If only I had known...’ They could have known, because at a certain point they were given all the right conditions for learning and working. But spiritual life requires efforts they were not prepared to make, and they neglected these good conditions. Other activities and preoccupations seemed more important at the time, and they were taken by surprise.
But whatever mistakes you have made, do not waste time feeling bad about it, and above all do not become discouraged. The worst thing is not making mistakes; it’s telling yourself that your spiritual ideal is unachievable and discouraging, and then giving up. It is never too late to take up the path of light again. Once more you will soon be given other conditions. Try not to let them slip by! |
Omraam Mikhael Aivanhov |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten