vrijdag 6 december 2019

Voorouderlijk koloniaal leed boven brengen, verzoenen en opnieuw lokaal opbouwen


Overal op de wereld hebben lokale gemeenschappen geleden van het geweld van 'invaders'. Ook in Nieuw-Zeeland. De bijgevoegde video gaat over het aangedane leed wat de Nieuw Zeelandse overheid in 1916 heeft gedaan met een lokale gemeenschap, die geleid werd door een visionaire Maori man Rua Kenana Hepetipa (1869–1937).
Hij had een visie om  een gemeenschap te stichten daar waar hij een diamant in de lucht zacht aan de voet een heilige berg Maungapōhatu, van Ngāi Tūhoe, in the Urewera. 

In times long ago, when gods walked the earth and men possessed strange powers, there lived a woman called Hine-pūkohu-rangi, the personification of mist and fog. Her younger sister was Hine-wai, the personification of light, misty rain. It was Hine-pūkohu-rangi who enticed Te Maunga (the mountain) to earth. From their union came Pōtiki I, the ancestor of Ngā Pōtiki, one of the tribes occupying the land before the arrival of the Mataatua canoe. And so Tūhoe claim they are descended from their environment: the rugged bush ranges of the Urewera and the white mist clouds that cover them.

Hij noemde zichzelf Te Mihaia Hou, de Nieuwe Messias en nam op zich als opvolger van Hepetipa (Hephzibah) om hun oorspronkelijke land dat hen rechtens toebehoorde, terug te nemen. 
Deze zelfvoorzienende gemeenschap groeide uit tot meer dan 1000 mensen, die hij zag als het nieuwe Jerusalem met zijn eigen tempel.

He was a man well ahead of his time, building his peaceful community on three core values: kotahitanga, environmental wellness and whakapono.
This movement came in the midst of land confiscations, increasing depression, poverty and sickness.
"He was able to shine a light for people and gather them here as a refuge place."


Het zinde de overheid niet een zelfstandige pacifistisch levende gemeenschap in haar midden die geen soldaten voor de oorlog gaf. Op het laatst hebben zeventig politie Officieren deze gemeenschap overvallen die hun gasten in vrede ontvangen wilden maar kogels als cadeau kregen. Twee doden vielen en de gemeenschap werd geterroriseerd en vrouwen verkracht. En de bindende leider afgevoerd en naar een werkkamp verbannen. De gemeenschap viel uiteen en werd gechristianiseerd.

In 2017 heeft de Nieuw Zeelandse overheid een verzoening ritueel geregeld en het is ontroerend om te zien hoe dat goed kan gaan. Nu is het weer de tijd dat deze groep Oerbevolking  hun transgeneratieve traumata verwerken en hun gemeenschap ter plaatse weer kunnen opbouwen gebaseerd op duurzaamheid, saamhorigheid, spiritualiteit en verbondenheid met hun voorouders. Iets wat wij in Nederland niet meer kennen uit eerbetoon aan onze eigen voorouders en te verzoenen het hun aangedane leed door bijvoorbeeld de Hollanders aan de Friezen, Groningers en Drenten. In onze eigen harten kunnen we ons nu wel persoonlijk verzoenen met het door iemand persoonlijk aangedaan leed in het ziele verleden. En het eren van de voorouderlijke heilige plekken die in Nederland in veelheid nog aanwezig zijn en echte subtiele kwaliteit hebben!

Kijk naar deze Nieuw-Zeelandse  documentaire:
Met dank aan m’n vriend Matthew Donn!!
 arohanui (love)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten