Overal
op de wereld hebben lokale gemeenschappen geleden van het geweld van 'invaders'.
Ook in Nieuw-Zeeland. De bijgevoegde video gaat over het aangedane leed wat de
Nieuw Zeelandse overheid in 1916 heeft gedaan met een lokale gemeenschap, die
geleid werd door een visionaire Maori man Rua Kenana Hepetipa (1869–1937).
Hij
had een visie om een gemeenschap te
stichten daar waar hij een diamant in de lucht zacht aan de voet een heilige
berg Maungapōhatu, van Ngāi Tūhoe, in the Urewera.
In times long ago, when gods walked the earth
and men possessed strange powers, there lived a woman called Hine-pūkohu-rangi,
the personification of mist and fog. Her younger sister was Hine-wai, the
personification of light, misty rain. It was Hine-pūkohu-rangi who enticed Te
Maunga (the mountain) to earth. From their union came Pōtiki I, the ancestor of
Ngā Pōtiki, one of the tribes occupying the land before the arrival of the Mataatua canoe. And so Tūhoe
claim they are descended from their environment: the rugged bush ranges of the
Urewera and the white mist clouds that cover them.
Hij noemde zichzelf Te Mihaia Hou, de Nieuwe
Messias en nam op zich als opvolger van Hepetipa (Hephzibah) om hun
oorspronkelijke land dat hen rechtens toebehoorde, terug te nemen.
Deze zelfvoorzienende gemeenschap groeide uit
tot meer dan 1000 mensen, die hij zag als het nieuwe Jerusalem met zijn eigen tempel.
He was a man well ahead of his time, building
his peaceful community on three core values: kotahitanga, environmental
wellness and whakapono.
This movement came in the midst of land confiscations,
increasing depression, poverty and sickness.
"He was able to shine a light for people and
gather them here as a refuge place."
Het
zinde de overheid niet een zelfstandige pacifistisch levende gemeenschap in
haar midden die geen soldaten voor de oorlog gaf. Op het laatst hebben zeventig
politie Officieren deze gemeenschap overvallen die hun gasten in vrede ontvangen
wilden maar kogels als cadeau kregen. Twee doden vielen en de gemeenschap werd geterroriseerd
en vrouwen verkracht. En de bindende leider afgevoerd en naar een werkkamp
verbannen. De gemeenschap viel uiteen en werd gechristianiseerd.
In
2017 heeft de Nieuw Zeelandse overheid een verzoening ritueel geregeld en het
is ontroerend om te zien hoe dat goed kan gaan. Nu is het weer de tijd dat deze
groep Oerbevolking hun transgeneratieve traumata verwerken en hun gemeenschap ter plaatse weer kunnen opbouwen gebaseerd
op duurzaamheid, saamhorigheid, spiritualiteit en verbondenheid met hun
voorouders. Iets wat wij in Nederland niet meer kennen uit eerbetoon aan onze
eigen voorouders en te verzoenen het hun aangedane leed door bijvoorbeeld de
Hollanders aan de Friezen, Groningers en Drenten. In onze eigen harten kunnen
we ons nu wel persoonlijk verzoenen met het door iemand persoonlijk aangedaan
leed in het ziele verleden. En het eren van de voorouderlijke heilige
plekken die in Nederland in veelheid nog aanwezig zijn en echte subtiele kwaliteit
hebben!
Kijk
naar deze Nieuw-Zeelandse documentaire:
Met
dank aan m’n vriend Matthew Donn!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten