"Dit
weekeinde verscheen een peiling onder leden van de Duitse anti-immigratiepartij
AfD. 87 procent vindt dat er te veel buitenlanders zijn, 75 procent wijst het
democratische systeem af, 42 procent wil een sterke man als Führer, 15 procent
gelooft dat de geallieerden de 'Auschwitz-leugen' de wereld in hebben geholpen."
Bron: STEVO AKKERMAN, in
Trouw vandaag
nb. AFD wordt de tweede sterkste partij in Duitsland
Gisteren was ik bij een Duitse vriend B op bezoek in de
hoofdplaats Wunsiedel. Een plaats die schijnbaar voor eeuwig is verbonden met
de begraafplaats van de Duitse oorlogsmisdadiger Rudolf Hess, die lange tijd
een Nazi pelgrimsplek was toen het graf er nog was.
B is bezig het verleden van zijn vader in kaart te brengen
op basis van de spaarzame gegevens in zijn soldatenboekje. Zijn vader heeft de
hele N.S.-geschiedenis in Duitsland meegemaakt en was 19 toen de oorlog begon.
Als Weermacht soldaat in Frankrijk en vervolgens naar het oostfront. De vader
van B. kan vanuit een bepaald perspectief een oorlogsmisdadiger worden genoemd daar
hij als officier de gruweldaden onder ogen heeft gezien tegen het Slavische en
Joodse ras. Rassen waar het Germaanse zich nog lang niet mee heeft verzoend. B’s vader heeft de oorlog overleefd en ook nog
in een Russisch werkkamp moeten boeten. Ze moesten in de Siberische bossen
werken en bij minus 30 graden was het theoretisch ijsvrij. B. zijn vader had
een baard die als thermometer diende daar het bij die temperatuur wit uitsloeg.
De kampleiding overtrad de temperatuurregel vaak daar de temperatuurmeters bewust
kapot werden gemaakt om de agressors dubbel te laten boeten. Hij overleefde deze
oostreis en thuis was hij onbenaderbaar voor zijn zoon. Wat hij ook vroeg, hij
kreeg geen antwoord van de verstilde man vol onverwerkte herinneringen. Nu
zoekt de zoon antwoord op zijn vader agressor en slachtoffer rol en elke dag
duikt hij nu in het internet archief om de plaatsen te bezoeken, het persoonlijk
te herbeleven en te documenteren in een groot boek. Als dr. In de historie is
hem dat wel toevertrouwd. Hij vertelt ook dat hij na zijn herseninfarct anders
in het leven is gaan staan. Als reservist had hij in het leger de leiding over
duizend man, een brigade, en had de keus om naar Irak te gaan maar deed dat
niet. De verhouding met zijn pacifistische zoon veranderde daar ook door.
Nog steeds valt het hem moeilijk af om emoties als verdriet
te tonen en verwerkt schriftelijk integer de gruweldaden van zijn voorgeslacht,
het familiekarma. Hoe weinig doen hem dit na?
We praten over de oorlog wat dat deed met mijn familie.
Grootvader boer had een varken geslacht en moest naar het SS-kamp in Vugt.
Vermagerd en stil kwam hij terug. Mijn vader werd ook in Vugt geplaatst omdat
hij als puber een neergestort vliegtuig had bezocht en natuurlijk wat had
meegenomen. Zijn broer was in de oorlog ingekapseld geworden en bij de Waffen
SS gegaan en nooit is meer iets van hem gehoord, gesneuveld naar men aanneemt of een andere identiteit aangenomen? Het moet mijn voorgeslacht
pijn hebben gedaan dat ik wat heb met Duitsland en daar nu deels woon. Dat
familie karma heb ik verwerkt en verwerk nu hier oude vorig leven traumatieken.
Daar zitten we dan, een Canadees die enige weken bij me op
bezoek is en twee broers van zijn opa heeft verloren bij de Canadian Royal Air
Force, een man die het gruwelijke verleden van zijn vader verwerkt en een man
die anders dan zijn familie de vijand opzocht en er ging wonen. Alle drie zijn
we innerlijk krijgers en verwerken elk op de eigen wijze de gruwelijkheden van
het verleden. De Canadees onbewust in zijn dromen, B via zijn vaders soldatenboekje
en ik? Mijn beste vriend heeft vorige week een dubbele tia gehad en een
herseninfarct. Ik zie dat ik hem in een vorig Viking leven een doodsslag heb
gegeven op de TIA-plek van de monnik op Holy Island in Schotland. We hebben
elkaar al lang vergeven maar wonder boven wonder mag hij maandag weer naar huis!
Ook dat onverwerkte vorig leven trauma heeft hij weer overleefd. Wat bewust
maken kan doen!
De oorlogen zijn in het Duitse nog lang, nog lang, nog lang
niet verwerkt en de agressorkop duikt weer op. Het wil verwerkt worden en geef
ze de tijd maar weet ook dat het grote Krachten zijn die mensen meetrekken.
Als we afscheid nemen lopen we nog even langs de kleine Kerstmarkt
in het centrum: gemoedelijk maar achter de stilte rommelt het. Oude rommel in
een nieuw jasje.
The principle of life and the principle of death
constantly manifest themselves throughout all of nature and, consequently, in
human beings too. As soon as a foetus is formed within a mother’s womb, the
principle of death begins to fight against the principle of life. Its action
is limited at first – it is the spirit that triumphs. But later on, once the
spirit has succeeded in carrying out its projects within a person, it
gradually leaves their body.
Everything that is born must die, this is a law. It is impossible to conquer the principle of destruction, but we are not obliged to submit to it. When old age is upon us, when we lose our strength and our physical means, we must tell ourselves that now, more than ever, is the time to seek out other activities. For there are always other tasks and other sources of joy for those who know how to dig deep within themselves in order to bring forth their spiritual energy, and this energy is boundless. » |
las dit stukje familiegeschiedenis..kende het niet..dacht dat oom huib later was gevonden door het rode kruis..maar dit komt ws van mijn moeder, die met haar stliie introverte echtgenoot probberde de geschiedenis voor ons als kinderen tot een goed einde te brengen..lieve ziel, mijn sprookjesprinses.moge zij nu in opener sferen vertoeven.dat heeft ze m.i. wel verdiend.
BeantwoordenVerwijderen