Op de dag van de Moeder heb ik de Moederberg van Franken bezocht, de Schneeberg. Het doel is het plaatsen van een subtiel energetisch apparaat dat de menselijke technische stralingsbelasting subtiel reduceert. Een product dat ik van Nederlandse vrienden heb ontvangen om uit te proberen.
De dag begon al spannend met een bed bezoek van een wesp, die de linker onderarm te pakken nam. Boven de hof was een afsluiting van een wolk van een opgestegen aarde-demon. Tegenwerkingen.
Bij de berg was de uiterlijke aetherkracht zo laag als ik niet ken. In eerdere blogs heb ik al gesteld dat de natuurlijke aetherkracht in ons middenveld minimaal is, daar het zich heeft teruggetrokken in de aarde daar het nu geen zin meer heeft om de mens te voeden door haar onaards gedrag. Normaal als ik de berg bezoek is de 3D wereld (elementalen: natuurwezens) actief in de ontvangst, maar nu is het zeer stil. Bergopwaarts neemt der aetherkracht wel toe maar minimaal. Dat maakt het voor me ook moeilijk me snel voort te bewegen, daar m’n systeem zo gecodeerd was dat het via de adem de aether uit de sferen haalt, dat nog in de yoga wordt geleerd om zo aan je prana voeding te komen. Nu wordt me duidelijk dat in de laag van hoofd naar voeten de aetherkracht op aarde niveau het hoogst is naar boven toe het afneemt. Ik kan dus nu leren de aetherkracht via de voeten, het element aarde, de kubus waar der spirit driehoek op rust, op te nemen en dat werkt beter om naar boven te lopen.
Onderweg doorkruis ik vrijwel lege bergbeekjes waar de water aetherkrachten nog iets aanwezig zijn, doch van een middelmatige kwaliteit.
De onderberg is dus meer bewoond door de elementaren, de lagere orde wezens, de schimmenwereld, die houden van lage aether concentraties, vervuiling, verdroging, onbewuste mensen e.d.
Bij een nog stromend riviertje tref ik nog een reus aan, die normaal gesproken onder aan de berg me al opwachten. Ik word boven verwacht is zijn mededeling. Bij één van m’n vele rustmomenten bergopwaarts vertelt een boomwezen me dat het heel verontrust is door het lage energiegehalte (40-50% aether en onder aan de berg 20% aether).
Ben net voorbij de bron van de Roslau als me de nog lange opgang me tegenzit. Plots word ik dringend gewezen door de bergeest om naar een opgang rechts en kom in een magische wereld van twee oude berg structuren: twee rijen graniet structuren van maximaal 10 m hoog met een ongelooflijke schoonheid met een doorgang van noord naar zuid. ‘Een druïden heiligdom’ zegt een stem in me, #het heilige der heilige, hun inwijdings gebied’. Ik mag er geen foto’s maken en even later blijkt dat ze m’n toestel onklaar hebben gemaakt. Grote elfachtigen bewaken de plek die eigenlijk ontoegankelijk is en noordelijker op de keten ligt. In de aarde is nog het vloeibare aether.
Ik zoek m’n weg bij de stenen om het apparaat op te stellen. Kom met enige moeite boven op een hoge rots wat volgens m’n zoektocht de beste plaats is. Als het apparaat gesteld is zie ik de reuzen terug keren naar deze plek en hoor de bergeest noemen: dit brengt de rust weer terug.
Als ik de steenrots schoon maak zie ik plots een ‘Schüsselschale’, een door mensen aangebrachte verdieping in de steen. Ik schat zo’n 1500 BC aangebracht en lijkt op een 60 cm verdiepte lange yoni met de opening precies naar het oosten, welks vorm ik hier nog niet heb aangetroffen, Een oude offerplek van de ingewijden. Voor 1500 BC hadden vrouwen hier minstens 1500 jaar hun rituelen, die rond de vorming van deze opening werden overgenomen door mannen. Een steenplek waar zeker 3000 jaar Natuurriten worden gehouden tot ongeveer 3-400 AD en het in een lange slaap geraakte.
De plek kan weer wakker worden na een tijd van z’n doornroosjes slaap. Naar beneden gaand merkte ik een tegenkracht bij me die zich altijd melden als je het ene doet.
Ik melde m’n vriend de ervaringen en de plek is volgens hem goed gekozen, alleen het apparaat werkt nog niet optimaal (7-8 op schaal van 10). Een vervloeking uit de koude oorlog werkte nog door toen ze hier een nogal massieve spionage mast (VS/Duitsland)
hebben geplaatst. Een proces komt op gang dat alchemisch uitwerkte dat de mast nu een ontvangstpunt is geworden van bepaalde kosmische energie. De berg kan weer stralen en voeding geven aan de grotere omgeving via haar uitvloeiing met de waterstromen.
Teruglopend heb ik me lange tijd niet zo goed gevoeld. Een stilte, opgeladenheid en kracht vervulde me geheel. Het zat in me terwijl in de omgeving de aetherkracht nog laag was. Iets heeft zich veranderd in m’n energiehuishouding en was hondsmoe en sliep totaal 11 uur. In de waakfase waren nog druïden spirits met me meegegaan, die zeer behulpzaam waren. Eens was de berg de toplocatie van hun hoogste orde. In de geest zijn ze er nog en heb nu een nieuw refugium gevonden waar heelheid kan stromen.
En nu zien wat de berg ons hier nog meer brengt!
To be silent is, in a way, to create a void within ourselves, and in this void, we receive plenitude. Yes, because in reality, there is no such thing as a void. If water is removed from a container, air slips in; if air is removed, ether takes its place and so on. Each time we try to create a void, one kind of matter is replaced by more subtle matter. Similarly, when we manage to dispel our inferior thoughts, feelings and desires, the light of the spirit bursts forth and at that moment, we have a clear vision of things, we know.
Omraam Mikhael Aivanhov
Geen opmerkingen:
Een reactie posten