Je voeden is een spirituele handeling.
Het je eigen maken van dat wat de natuur voor je heeft gemaakt
Met je eigen voedsel keuze en met je eigen energie en aandacht bewerkt
Dat je lichaamstempel geeft dat het werkelijk nodig heeft
Eigen familie roots van zelfvoorziening
Eeuwenlang zijn de steden omgeven door platteland waar hun voedsel werd verbouwd voor de stad en voor zichzelf. Zo is dat mooie oude diverse landschap van Nederland ontstaan, dat nu door de grondetende los van alles levende mensensteden wordt opgevreten en omgevormd tot levenloze voedselindustrieën. Op het land ruikt het soms meer naar gif, stront en leeft de ethos van groei grootschaligheid.
Als boerenzoon uit de Alblasserwaard leefden mijn ouders in de jaren vijftig tot eind van de vorige eeuw van hun verbouw van groenten (groentetuin), melk van de koe die de beste smaak had, fruit (boomgaard), in aanvang ook vlees (varken) en wild (van de jacht op hun land). Alleen eenmaal in de week kwam de groentekar voorbij op zaterdag en in de week had je de bakker, slager, groenteman en de Fivo supermarkt.
Mijn overgrootvader Dirk van den Dool (1852- 1913 ) was met zijn gezin op deze plek nog zelfstandiger en bakten eenmaal in de week hun brood en hadden vrijwel geen externe inkopen dan graan en kledingstoffen. Ze verbouwen alles als hun veevoer van de schrale bloemrijke hooilanden en hadden een grote groentetuin en akkerlanden. De brandstof kwam van de immense rijen knotwilgen langs de sloten die een zeer divers gebruik gaven tot wel 15 gebruiksvormen.
Achterin de polder hadden ze hun eendenkooi die het rijkelijk aanwezige wild gaf en de visserij op de Giessen gaf hen de vis. Een zelfvoorzienend in eigen bezit zijnd landschap dat ook nog de nabijgelegen stad voorzag van melk, vlees, hennepvezel en wilgenhout.
Nu anno 2020 is de boerderij nog aanwezig met een rest van het bouwland en de afgetakelde boomgaard die mijn grootvader Dirk van den Dool (1890 – 1966) rond 1918 heeft beplant na de teloorgang van de hennepteelt. De tuin wordt inmiddels niet meer voor de groententeelt gebruikt en m’n oude moeder leeft niet meer van het eigen land.
Nu probeer ik meer ervaring op te doen in het zelf verbouwen van voedsel. De boerenaard in me heeft me weer op een oude Frankische boerderij in Beieren gezet met 1.5 hectare land . Elk jaar meer zelftuin is de optie. Heb de houtvoorziening al op orde via een hout gestookte verwarming, een eigen bron die water geeft voor de toiletten en tuin.
In de grote stad zijn nu de consumenten geheel overgeleverd aan de voedselindustrie die de markt heeft overgenomen tussen grote producenten en de consumenten. Met alle gevolgen van dien van voedselstromen die vanuit de hele wereld naar de welhebbende stromen met veel foodmiles, onduidelijk gifgebruik, gronduitbuiting, monoculturen en vooral milieuvervuiling en natuurafbraak.
Nu ook: restaurant gesloten
Door de corona is daar weer een nieuwe situatie ontstaan dat een tweede tussenschakel in de keten tussen producent en consument, de restaurant horeca, ontoegankelijk is, en elk zijn eigen kostje moet maken. Geen slechte zaak daar het kan aanzetten tot meer eigenheid van het zichzelf voeden en berijden. Van een japanner heb ik eens het verhaal gehoord dat als gasten bij je komen eten, de gastgever stopt met het koken als de gasten binnenkomen. Dan kan hij zijn eigen energie niet meer erin steken, daar koken meer is dan materie, ook de liefde en aandacht van jezelf liggen erin.
Ik herinner me nog de enkele jaren dat ik eens in de week met een vriendin in toprestaurants ging eten en eind van de avond uitgeput was van de slechte energie in het eten. Daarin zat zoveel stress en liefdeloosheid! Hoe meer sterren hoe slechter de subtiele voedselwaarde.
Nieuwe inspiratie
Voor mij zijn de voedsellijnen ook te lang geworden en een beweging naar lokaal is wenselijk. En vooral een directe relatie met de producent zonder tussenkomst van de markt. En als het mogelijk is de eigen verbouw van groenten.
Een interessante Overal visie heeft Carolyn Steel (Londen) een architect, schrijver en docent. Ze houdt zich bezig met de relatie tussen voedsel en de stad en de ontwikkeling van steden. In 2008 kwam haar bestseller De Hongerige Stad uit. In 2010 werd ze gastdocent aan de Universiteit van Wageningen.
Hoe voedsel de wereld kan redden met Carolyn Steel | Food Hub Colleges
(7 apr. 2020)
https://www.youtube.com/watch?v=8nP1H3Gr0G8
Clive Staples Lewis, beter bekend als C.S. Lewis, (Belfast, 29 november 1898 – Oxford, 22 november 1963) was een in Ierland geboren Brits schrijver, letterkundige en christelijk apologeet.
Voor het grote publiek werd hij pas bekend toen hij tijdens de Tweede Wereldoorlog een aantal filosofische en religieuze lezingen bij de BBC gaf. Uit de vele positieve reacties van luisteraars bleek dat Lewis in de moeilijke oorlogsjaren veel mensen een hart onder de riem stak. Een aantal van die lezingen werden later gebundeld onder de titel Mere Christianity (1952). In 1942 schreef hij zijn eerste publiekssucces, The Screwtape Letters (Brieven uit de hel), dat in het eerste jaar negen drukken had en een jaar later hetzelfde succes kende in de Verenigde Staten.
bron: wiki
Geen opmerkingen:
Een reactie posten