Gisterenavond besloot ik de hoofdschakelaar van de slaapverdieping eens uit te zetten. In de technische geomantie is het een bekend gegevens dat elektrische installaties belastend kunnen werken en heb in het verleden ook menig huis onderzocht.
Ik behoor niet tot de elektromagnetisch hoog gevoelige doch de uitschakeling had wel als positief effect dat ik een uur eerder wakker was en uitgerust.
Een droom hield me op de vroege morgenuren bezig. De strekking was dat ik in een traditionele Turkse gemeenschap was die een andere logica kennen dan de westerse manier van denken. Ik reisde bijvoorbeeld met de fiets, zei met auto’s en mijn adviezen pasten niet in hun denkwijze. Toen de imam kwam mocht ik me niet met zijn ‘kudde’ bemoeien daar hij de geestelijke leider is. Als afleiding kleurde ik labyrintachtige structuren in en dat mocht. Op het eind bedankte ik hen van de gastvrijheid en brachten ze me weg. Dat was de droom.
Meer dan twintig jaar geleden was ik dromen therapeut en had zelf een droomlijn voor uitleg. Mijn zienswijze van dromen is gelukkig wel veranderd en nu zie ik deze gebeurtenis in de nanacht als dat ik deel heb genomen aan een lokaal Turks informatieveld. Nu wil het geval dat hoger op de berg naast me precies aan de noordzijde een moskee staan waar steeds wisselende imams wonen. Daar is weer een ander gekomen, die intermenselijk contact vriendelijk is maar zijn vrouw weer niet doch ze spreken geen woord Duits.
Heb in het verleden veel last gehad van de islamitische geestelijke werelden -yins- die daar werden neergezet en heb bij me al heel wat ‘haakjes’ vrij gemaakt. Maar goed, nu was het onderwerp dat hun menselijk informatieveld buiten hun plekterritorium dwaalt en boven m’n hof komt en ik in de nacht daar eens op bezoek ga. Interessant is vooral de interactie met de geestelijke.
Door opvoeding word je eigen gemaakt aan het lokale menselijke informatieveld.
Ik als Nederlander ben aangepast aan het Hollandse. Zo’n menselijk veld heeft een apart bewustzijn met eigenaardigheden die je subtiel energetisch kunt karakteriseren. Zo is het Nederlandse heel open in het emotionele (water aspect) en in het denkveld (lucht aspect), geheel anders dan het Duitse met meer gerichtheid in het aardse en vurige. In het verleden constateerde ik op reizen in Australië en Nieuw-Zeeland dat recente westelijke christelijke indringer culturen nu niet mijn voorkeursveld is en meer naar langere verzelfstandige cultuurfase culturen. Ik voelde me gewoon in dat verre prille witte westerse menselijke veld niet thuis met ondermeer haar grofheid en minder verfijndheid. In het Westen is door eeuwenlange bijschaving een redelijk bijgeschaafd menselijk veld ontstaan waar we best trots op mogen zijn ondanks de vele donkere randjes. Nu heeft het Westen de opdracht om zich te verzoenen met alle kleuren van deze planeet, misschien wel een taak te groot in de prille Aquariustijd.
Realiseer me dat er verschillende typen geestelijken zijn, die ik ook in m’n eigen zielepad herken. Bijvoorbeeld zij die een territoriale geestelijke kudde hebben (dominee, imam, sjamaan, priester e.d.), natuur heiligdom beheerders in de oude tijden, missionaris die rondtrekken of delen/opleggen/koloniseren, zij die geestelijkheid doorgeven via opleiding van de traditie en de grote Geestelijke vernieuwers van iedere tijd, waarbij ik in dit leven Osho toe reken die ik nog heb mogen ontmoeten in m’n therapeutische fase. En tot slot niet te vergeten de ‘stille geestelijken’ die in de stilte het eigentijdse neer gaan zetten en dat zijn er in deze tijd heel, heel veel, vooral de nieuwe generaties!
In de droom kon ik dus niet goed opschieten met de lokale imam die in feite van de Turkse machthebbers een missionaire opdracht heeft om in een vreemd religieus -christelijk veld- zijn kudde Turks te beheren. Deze spiegeling herkende ik nu daar dat in m’n ziele verleden het indringend missioneren ook een bekend taakveld van me geweest is, naast de andere die ik in me herken. Missioneren was in christelijke tijd ook het letterlijk uitschakelen van andere geestelijken.
Eigenlijk ben ik dus meer geestelijke dan ik me realiseer en heb in dit leven ook wel weer ingedrongen in de christelijke cultuur met m’n new-age activiteiten en gaialogie in de Hollandse bijbelbelt regio’s. Nu zit ik in de zeer op zichzelf gerichte Duitse collectieve traditie waar nog wat oude haakjes zijn te verwerken. Met m’n buurman imam ben ik een indringer en bewoon een heel geestelijk veld. Het gebouw naast me wordt klaar gemaakt voor vaste bewoning van een andere geestelijke, een man die een gemeente heeft gehad en nu docent in het Berlijnse onderwijs. Meer een schriftgeleerde dan zelfkenner. Het is dus een Onder Onsje hier en weer een spiegel
Nu zit ik meer in de fase van innerlijke verdieping en geestelijkheid is meer het pad van Zelfherkenning los van uiterlijk geloof en als voorbereiding op de volgende levensfasen. De reis in het Geheel stopt immers niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten