De bekende verhandeling van Hermes Trismegistus getiteld ‘Poimandres’ begint aldus: Toen ik een keer helemaal vervuld raakte van datgene wat IS werden mijn begrip en inzicht tot zeer grote hoogte omhoog gestuwd terwijl mijn lichamelijke zintuigen werden teruggetrokken zoals wanneer we door slaap overmand worden na een overvloedig maal of na zware lichamelijke inspanning. Toen leek het alsof iemand van buitengewone grootte en van onmetelijke afmetingen mijn naam riep en zei: ‘wat wil je horen en zien en als je dat eenmaal hebt gezien, wat wil je dan weten? Ik zei: ‘Wie bent u dan?’ ‘Ik ben’, zei hij, de Geest van het Allerhoogste, Poimandres. Ik weet wat je wilt en ik ben overal met je’….
Er is een verhaal dat ons vertelt dat op een dag deze Geest van het Allerhoogste verscheen in het hart van een vurige ijveraar. De Geest van het Allerhoogste vroeg hem wat hij wenste te verkrijgen. Hij zei daarbij dat de ijveraar om alles mocht vragen wat hij wilde maar er was één voorwaarde: de Geest zou iets uit het leven van de ijveraar wegnemen als de prijs voor al het andere dat hem werd vergund. De Geest vervolgde en zei: ‘Ik zal al jouw wensen in vervulling laten gaan maar dan zal ik jouw vermogen om liefde te ervaren en zelf lief te hebben van je wegnemen. Ben je bereid deze afspraak met mij te maken?’
Gelukkig was de ijveraar kien genoeg en redelijk vrij van allerlei wensen en verlangens om de valkuil in te zien en hij weigerde op dat voorstel in te gaan. Hij wist maar al te goed dat zonder het ervaren van liefde en zonder zelf lief te hebben hij niet in staat zou zijn om van wat dan ook te genieten. Hoe meer wensen en verlangens hoe minder liefde noch de ervaring van liefde. Vrijheid verdwijnt in deze gebondenheid. Op deze wijze hielp de Alwetende Geest van het Allerhoogste deze ijveraar om alle wensen achter zich te laten zodat zijn hart gevuld werd met pure liefde en dankbaarheid. Zijn liefde en dankbaarheid werden steeds intenser zodat zijn ego-individualiteit tenslotte oploste in een fontein van liefde en in de bron zelf van dankbaarheid.
Paul van Oyen
Villa Sophia Rondbrief
Februari 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten