Geheime vruchtbaarheidsriten in kerken

 

 

Bisschoppelijke, rituele bevruchting

Het voorjaar laat niet lang meer op zich wachten. Alles draait in de natuur weer om voortplanting. Een natuurkracht waar plant, dier en mens mee te maken krijgen.

Dit verhaal speelt zich af in de abdij van Glastonbury in de 6^e of 7e eeuw na Chrsitus. Een ervaring die komt uit het onbewuste van een vrouw in deze tijd.

 

Het is begin mei, zo rond het oude feest van Beltane. Een jonge vrouw van goede adellijke komaf woont in wat nu Wells heet. Ze is een jaar of vijftien en gaat samen met haar ouders naar de abt van de abdij in Glastonbury. De abt had niet alleen een geestelijke taak maar ook een sterk wereldse. De officiële ontvangst bestaat uit een grote maaltijd. Het gesprek gaat over de jonge maagd die uitgehuwelijkt wordt. Haar nieuwe partner is in eerste instantie niet aanwezig doch komt later, een adellijke jonge man die werkzaam is in de handel.

Op een zeker moment neemt de abt de jonge vrouw mee het klooster in. Via een lange onderaardse gang komen ze in een soort crypte. Een ovale hoge ruimte met bovenin een achttal lichtopeningen. De ruimte is buiten omgeven door een drie meter hoge muur. Alles maakt onderdeel uit van het klooster dat op de plek staat van de huidige abdijruïne. Aan een zijde staat, iets van de muur, een altaar bedekt met een rood kleed en daarop een staand kruis met twee kaarsen. 

Dan komen vierentwintig monniken de ruimte in en beginnen te zingen. Een soort Gregoriaans gezang met veel herhalingen. Een vrouw komt binnen; ze verkleed de maagd en zet haar in een soort stoel. Deze ijzeren constructie staat tussen het altaar en de muur en het meisje wordt eraan vastgeketend met armen en benen. De vrouw geeft haar ook wat te drinken, een psychedelische liefdesdrank, Haar beelden worden anders en intensiever, de priester verandert in een man met een groot gewei en dierenvellen aan.

De vrouw wordt losgemaakt en op het altaar gelegd; de abt heeft gemeenschap met haar. De andere monniken met hun zwarte kappen zijn erbij. “Ik zie nu talrijke wezens en demonen, rood, zwart, oranje.” Ondertussen trommelen de monniken met hun voeten. “Ik kom in een andere wereld en alles doet me hier heel sjamanistisch aan.”

Na de bevruchting giet de wat oudere vrouw olie in de vagina van het meisje. Deels om de ontmaagding te laten helen en deels om het zaad te verzegelen in de baarmoeder. Ze krijgt ook een prop in haar vagina die het bloed opneemt en daarna een ijzeren kuisheidsgordel.

“Mij wordt verteld dat ik uitgehuwelijkt ben en dat de gordel daarvoor belangrijk is. Niet wordt vertelt wat er feitelijk gebeurd is. De bevruchting wordt verzwegen en afgedaan als een droom.”

Niet snel na dit voorval vindt het huwelijk plaats in Wells. Natuurlijk in aanwezigheid van de bisschop. Daar wordt de gordel weer verwijderd en vervolgens niet meer gedragen. 

Het kind wordt vrij snel na het huwelijk geboren en was als een vreemde voor de vrouw. Het wordt al heel jong aan de kerk gegeven. De nieuwe bisschop. Deze belevenis blijft de vrouw echter wel haar hele leven achtervolgen.

 

Tegenwoordig zouden we zeggen dat dit een ‘zwarte mis’ is in een rituele christelijke ruimte. Dit oude rituaal wil een reine ziel aantrekken op een ritueel moment in het voorjaar, zo bij nieuwe maan. Een ziel die dan indaalt en omgeven wordt door vele planetaire, astrale wezens die op dat kosmische moment actief zijn. Een astrale bevruchting van een reine ziel die later de taak op zich kan nemen van ritueel geschoolde bisschop. Immers de huidige bisschop is al meer dan vijftig jaar oud. Vooral het moment van bevruchting was belangrijk, zodat alle planetaire krachten bij de bevruchting betrokken zijn.

De vrouw kent in haar huidige leven alle personen die bij dit gebeuren betrokken waren.

 

Altaarsex, onderdrukte lust

Dezelfde vrouw kwam eens met een droom over een ervaring in de lokale kerk van Hof, de Michaelskirche. Het verhaal speelde zich af in de 15e eeuw. Als jonge non is ze getuige van een seksuele gemeenschap van de bisschop met de abdis van haar klooster. Het gebeuren speelt zich ook af op het hoofdaltaar van de kerk. Voor de jonge non is dit gebeuren zo onthutsend dat ze later gek is geworden.

De Michaelskirche is een oude vruchtbaarheidsplek, gewijd aan de Rode Godin. Een drakenplaats die later gewijd wordt aan Michael en Maria Magdalena. Deze oude vruchtbaarheidsplek heeft de twee geestelijken aangezet tot de daad en kwam meer voort uit lust dan uit religieuze overwegingen.

Een derde voorval kent de vrouw in de 19e eeuw in Marktredwitz waar ze met haar toenmalige vriend gemeenschap had op het  altaar van de Mariakerk.

 

Vruchtbaarheidsplekken

In de geomantie kun je letten op oude vruchtbaarheidsplekken. Soms werd daar heel bewust een kerk op gebouwd, gewijd aan Maria, Maria Magdalena of de tegenpool Michael. Oude rituele bevruchtingen kwamen in oude culturen overal voor. Ook in het westen en ook voor het jaar 1000 in wat we nu noemen Keltisch christelijke kerken. De rode altaarstenen zijn daar nog een fysieke herinnering aan.

Talrijk zijn de verhalen op het land van ‘smoorputten’ waar kinderen van nonnen in werden gedood. Ook in mijn geboortedorp was een gebouw “De Til’ waar zo’n verhaal rondhing. Toen we opgravingen deden in de oude kelder, werden we gewezen op de moordput. Kinderen verwekt uit de gemeenschap van pater of monnik en non mochten het daglicht niet zien. Ze werden weggemoffeld of als ritueel bouwoffer gebruikt.

Vruchtbaarheidsriten worden in bepaalde kringen nog steeds toegepast. In bepaalde loge’s van de Vrijmetselaars. Ik heb eens voor een bepaalde orde een lezing gehouden in een kerk ergens in Nederland. Ze vertelden dat de kerk verschillende malen is afgebrand door blikseminslag. Een gevolg van verkeerd gebruik van oude rituelen?

Ook een Noord Italiaanse commune gebruikte in de jaren negentig rituele seksuele gemeenschap. De kinderen die ik daar heb gezien, waren voor mij heel onaards.

Door de uitgevoerde riten kan in latere tijd de ‘lust’ weer worden opgewekt en kan die plek mensen aanzetten tot de daad. Dat voedt de astrale sfeer van zo’n plek. Lustwezens die mensen makkelijk kunnen aanzetten tot de daad! De seksuele drift is een hele grote kracht in ons lichaam.

 

Omgang met de drift

In India leven vele sadhoes, heilige mannen die hun leven hebben gewijd aan het spirituele pad. Naakt rondlopend en levend op soms verafgelegen plekken, dienen ze hun god Shiva. De lingam wordt met veel overgave geëerd. Sommige meester sadhoes kunnen met hun penis een auto wegtrekken of een zware steen opheffen. Om de seksuele drift te temmen roken ze dagelijks marihuana, het heilige zwarte kruid. Gezeten bij hun heilig vuur en ingesmeerd met as, leven ze hun eenvoudige leven, gewijd aan de goden en godinnen, zoals Kali.

 

Liefdevolle omgang, van lust naar tantra, naar intimiteit

Onlangs heb ik een jong echtpaar op bezoek gehad die alles in het werk stelden om een kind te krijgen. Het is nu de tijd! Zelfs hormonen en kunstmatige inseminatie -technische bevruchting buiten het lichaam- werden al toegepast. Het probleem lag energetisch niet bij de vrouw maar bij de man. Zijn zaad kon, subtiel, haar weg niet vinden naar de eicel. Ook ervaarde zijn vrouw hem als niet aanwezig bij de intimiteit. Samen kunnen ze werken aan zijn indaling in zijn lange lijf.

De druk om een kind te krijgen kan juist belemmerend werken voor het natuurlijke proces van bevruchting. Vertrouwen in de schepping is een voorwaarde. Wij maken geen kind! Daar zijn ook heel andere processen bij betrokken. Ik ben met hen naar een vruchtbaarheidsplek gegaan in mijn omgeving. Op dat moment kwamen honderden ganzen al cirkelend naar beneden. Een indalende oerkracht. Nu afwachten wat het vervolg is.

 

 

Noot

In Boven Bayern ligt een Vrouweneiland in de Chiemsee. In de kerk daar wordt de heilige Irmengard geëerd. Veel stellen bezoeken deze kerk om hun kinderwens in vervulling te doen gaan. Het werkt nog steeds voor velen.

eigen onderzoek mei 2006