Sinds meer dan 25
jaar is het pad van buiten naar binnen. Het landschap is voor mij de Spiegel
voor het innerlijk. Ik benoem dat ik naar buiten ga om naar binnen te gaan.
Zo was ik gisteren
in een wat ik noem magisch bos , een heel makend gebied en de stenen noemde
mijn intuïtie ‘geboortestenen’. Een oud bevruchtingen gebeid waar de twee
polariteiten in de subtiliteit en materialiteit bij elkaar komen. Voor het eigen lichaam een juiste plek om de
innerlijke slangen te herkennen en te herordenen.
Ook een vuurplek
waar het aardevuur stimulerend kan werken in de creativiteit van het scheppen.
Voorbij de
vuursfeer in de aarde is hier een kristalsfeer die ook heel makend, heilig is
en me bewust maakt dat het subtiele element aarde niet alleen een aggregatie
toestand heeft van gasvorming, via vloeibaar naar vast doch ook een plasmatisch karakter Dat aspect van de aarde had ik in Nederland
nog niet ontmoet en past in m’n zoektocht naar de diepere kwaliteiten in deze
Aardeplaneet. Het reinigde ook de subtiele vleugellichaam.
De zoektocht ging langs vijf punten van de beschermers van dat gebied. Een vijftal mythische dieren –gemengde wezens- die kristallen lichamen hebben van draak en andere dieren, als korhoenhaan, adelaar, paard, buizerd en raaf. Soms moeilijk te zien in de sferen. Wezens die hier sinds de laatste ijstijd de ontwikkeling van dit landschap mede vorm gaven en nu nog bij hun oorspronkelijk opdrachtplek leven en de hogere subtiliteit beheren, dienen.
Een zo’n wezen
gaf aan: Waldsassens rivier is wit geweest
en is zwart geworden, 1000 jaar geleden. Wij zijn niet door de kerk te gebruiken en zijn autonoom en zijn
beschermers van dit gebied. We komen uit
de diepe aarde voorbij het magma en wij beschermen nog dit oude Oer kristallen
gebied.”
Gommelsberg, vulkaankoepel van 20 - 25 miljoen jaar oud
Holzstich aus der Zeit um 1880 bietet eine Ansicht der Kapelle von
1837/38. Zu sehen ist darauf auch der damalige Kalvarienberg.
Het overstijgende
aspect ontmoet ik bij het laatste dier
en moest eerst naar een uiterst puntje bij de Tsjechische landsgrens. Daar
waren de raven heel actief en trok een kleine gedenkplek mijn aandacht; een man
is daar rond 1900 overleden en een kruis met tekst en lindeboom markeert het.
De tekst is “ Gottesmutter” etc. Even later kwam plots de Moeder Gods in m’n
blikveld boven het gehele gebied. De tegenpool van de Grote Moedergodin hier in
de aarde is hier de Moeder Gods in de boven sferen. Voor aardlingen is dat
Maria, die hier aanbeden wordt als Maria
ten Hemel maar voor mij is dat Sofia, de moeder van God, de Wijsheid.
Het wordt heel
stil in m’n hoofd. Een weg van meer dan 30 jaar komt in een nieuwe fase dat de
innerlijke vrouw zijn volgende ontwikkelingsfase begint in volledige stilte.
Voorheen zij men
dat een man zijn mannelijkheid goed verankerd dient te hebben in zijn lijf en
zijn vrouwelijkheid in het hoofd. Dat is ook de reden dat meditatie zo past in
mannelijke tradities. Het ontvangende medium hoofd, waar in de Stilte de
wijsheid geboren wordt, en de inspiratie komt; het weten zonder te weten. De meest vergeestelijkte uitdrukking van de anima.
In de gnostiek is het de vierde fase: de personificatie van de goddelijke
wijsheid.
Een verder gat de
reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten