Eigen onderzoekingen van gaialogen in opleiding uit herinneringen van vorige levens rond midwinter vieringen
- het samenkomen van druïden op een hoofdheiligdom en de mogelijke offering van een druïde aan de goden als boodschapper;
- vuurfeesten bij volle maan met offering van vijanden;
- gebouwde Ierse torens met openingen naar de zonsopgang en het ervaren van dit jaarmoment dat symboliseert het sterven, de dood;
- een vuurfeest op de Glastonbury Tor door de hele gemeenschap waarbij de dood weer omgezet wordt in leven;
- een middeleeuwse ritueel rondom een eik en offeranden aan het duister.
Allemaal vieringen! Een prachtig woord, gekoppeld aan het getal vier. Je vindt het terug bij de viering in de kerk, een viering die plaats vindt in de centrale ruimte waar alle richtingen bijeen komen. Je kunt dus iets vieren met vier mensen. We zeggen niet ‘zessen’ of ‘vijven’.
Grote reizen naar hoofdheiligdommen 1. Avebury, jongeman met een druïde, 2e millennium BC.
Als druïde van onze groep ben ik zelf heel wat keren in Glastonbury geweest. Het hoort bij mijn taak om mensen daarheen te begeleiden en om daar contact te hebben met de andere wereld. Ik ga daar zelf in twee perioden in het jaar naar toe: omstreeks midwinter voor een druïde bijeenkomst en rond de midzomerzonnewende met m’n dorpelingen. De dorpelingen doen dat meestal één keer in hun leven en als ze de kans krijgen en oud genoeg worden doen ze het later misschien nog eens. De jonge mensen tussen 15 en 25 jaar gaan mee. De tijd waarin ik ga, heeft te maken met de maanstand, zo rond nieuwe maan wat persoonlijk is. Tijdens afnemende maan gaan we dan op stap en een paar dagen later, vlak voor nieuwe maan, komen we op het heilige eiland aan, zodat we op het eiland de maan zien terugkeren. Een nieuw begin.
De druïden bijeenkomsten daar
Bij midwinter komen de geestelijke leiders op het eiland bij elkaar. Wij overnachten in de dorpen in de omgeving, dus niet op het eiland zelf. Meestal zijn we daar een dag of zes en in die tijd hebben wij vergaderingen over hoe het in de verschillende gemeenschappen gaat: wat de problemen zijn, wat er aan gedaan kan worden, hoe de kontakten zijn met de handel met het vaste land en we bespreken nieuwe ontwikkelingen We zetten ook de lijnen uit naar de toekomst, voor het volgend jaar dus: hoe we bepaalde dingen anders zullen aanpakken. Het is voor ons van belang om contact te hebben met elkaar en op elkaar te kunnen vertrouwen, want we hebben het soms nogal zwaar. Vanaf maart ongeveer beginnen we door onze voedselvoorraden heen te gaan. Dus we nemen ook door hoe elke groep er voor staat. Dat is één facet. Het tweede is hoe staat het in de grote natuur ervoor: waar is de natuur bezig wraak op ons te nemen of gedijt ze juist goed. In dat verband wordt ook gesproken over kometen en maans- en zonsverduisteringen, als die er zijn geweest. Uiteraard hebben we elke dag onze riten op de Tor van het hoofdeiland. Meestal ‘s morgens en een enkele keer ‘s avonds. Een hoofddruïde leidt ons enkele jaren en dan komt er weer een ander. Het komt ook voor dat de zaken zo slecht gaan, dat er zoveel doden en vermoorde mensen zijn, dat één van de druïden zich aanbiedt om als boodschapper naar de goden toe te gaan en geofferd te worden. Ook dat gebeurd in midwinter op de Tor.
Er zijn verschillende eilandjes om de Tor die allemaal hun eigen functie hebben: offerplaatsen en meditatieplekken voor zieners om zich terug te trekken en boodschappen door te krijgen. Daar wordt heel veel tijd aan besteed. Dat noemen we nu sjamanisme: contact leggen met de andere wereld en boodschappen of adviezen ontvangen. Het is een vrij intensieve tijd en het is ook koud. We moeten ons goed kleden. We krijgen alle verzorging van de dorpen, een stuk of zes, aan de noordkant van de Mendips en langs het water. Zij zijn er op ingesteld. Daar vinden we ook onderdak. Totaal zijn om en nabij 50 mensen aanwezig en er zijn ook een aantal vrouwen bij. Vrouwen zijn wel in de minderheid en hun aantal is zo ongeveer 15. Zij hebben de taak van de wijze mannen in hun dorpsgemeenschap op zich genomen. Al deze mensen komen o.a. uit Cornwall, het oostelijk deel van wat nu Wales, Sussex en Wessex is. En daar nog ten oosten van, maar niet helemaal tot de oostgrens. Stonehenge is heel anders maar Avebury hoort er wel bij. Stonehenge heeft iets hards; er is daar een kracht waar we een beetje bang voor zijn. Wij houden ons liever bij de wat zachtere plaatsen zoals Avebury en Glastonbury.
wil je meer weten over spirituele reizen naar bijzondere plaatsen in 2017, neem eens contact op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten