Plaats karma

Deze volle maan nacht werd ik rond  23.30 uur wakker. Voor mijn doen redelijk vroeg maar alla. Even onderzoek naar de sferen in het huis en er klopte iets niet.  Bij nader onderzoek bleek een oude plaats pagina, een oude gebeurtenis in de tijd, wakker te zijn geworden in m’n aandacht.   Wat bleek dat rond 990 AD hier op de hof boven de lokale bron een tweetal vrouwen woonden, een moeder en een leerling. Ze woonden in die tijd hoger op de heuvel dan nu, daar het waterpeil toen minstens 2 meter hoger was.  In het kleine huisje bij de bron beheerden zij dit waterheiligdom en de bijbehorende beboste heuvel, nu Berkenheuvel genaamd. 

De lokale Frankische heerser moest van hen niet zoveel hebben en de beide oude geloofsmensen werden op de berg opgehangen  aan een voor hen heilige boom die gewijd was aan Thor. Door dit voorval had de heuvel en m’n woonplek een negatieve verbindingen met dit tijdfenomeen. Een aspect van de noössfeer, de mensensfeer dat naast de geo- en biosfeer het herinneringsveld heeft. Bij elke overgang van het oude in het nieuwe, zoals destijds, zijn daar schermutselingen, sferen en mensen die niet mee willen of kunnen.

Bij dit fenomeen stilstaand werd me ook duidelijk dat ik hier geen aandeel in had maar wel elders. In het noorden van Nederland heb ik destijds ook bij de romaanse christianisering twee mensen aan het gezag gemeld die het oude geloof nog aanhingen en verdere christianisering verhinderden. Ik wist gelijk welke twee personen dat in dit leven waren en belde hen direct om m’n waarneming te delen. Vooral nu deze mensen in een klein Noord Gronings dorpje wonen en eigenlijk niet weg kunnen. Een aspect daarvan kan zijn dat een zielen deel in de aarde of andere sferen nog vastzit op basis van een onverwerkte ervaring uit een andere tijd.  Beide personen zijn nu nog sterk verankerd met oude natuurgeloof tradities. Hangen in oude systemen kan ook een teken zijn dat het oude destijds nog niet is losgelaten of bepaalde geloften contracten die nog doorwerken zonder dat je dat weet.

Latere reactie van één van hen: " Onderweg, achterin  de auto, terug van een winterviering in Friesland naar O. kreeg ik een inzicht. 

Ik hervond een stuk van mijn ziel, gevangen op de Groningen klei. Maar datgene dat het zielestuk meer dan 1000 jaar geleden in Noord-Groningen vastgezet had liet niet zomaar los en gaf zich niet makkelijk gewonnen. Ik moest trekken en schreeuwen en vechten. Duidelijk maken: Loslaten, het is MIJN ziel!! Mijn zielestuk schoot eindelijk vrij en in mijn hart"

Toen ik die middag in het veld hout aan het verzamelen was, vertelde een heel oude els van duizend jaar oud dat het deze twee vrouwen nog gekend heeft en zeer trouw waren aan de traditie. Goed te weten dat getrouwheid geen eeuwigheidswaarde heeft, maar elke tijd een passende aanpassing kan krijgen.

Nb oude hakhoutbomen kunnen bovengronds jong zijn maar onder aards een hele oude wortel structuur hebben.

Bovengenoemd werken maakt de sferen leger zodat het nieuwe beter kan incarneren.