bezoek percht in Waldsassen

Gisterenavond was op een grote boerderij in Waldsassen een Percht voorstelling. De hof was de voormalige toeleveringen boerderij van het lokale klooster.  De huidige eigenaar renoveert de hof en het is een plek die mensen weer aantrekt door het houden van bijzondere dieren, een lokaliteit en special ook nieuw-bewustzijn gevende activiteiten.

De Percht is een archetype die in de twaalf heilige nachten vrij komt en voorgesteld wordt als een angstwekkend demonmenswezen met vrouwelijke, mannelijke of onzijdige aspecten. Een voorstelling die in christelijke tijd het Oer vrouwelijke met haar irrationale aspecten destructief  werd voorgesteld door het eigen onverwerkte.

Ter plaatse zag ik haar Oergodin-vrouwelijke kwaliteit geketend aan vele ijzeren banden die in de nederwereld leeft en nu even wakker komt, in het  licht van de mensen middenwereld. De eerste monniken hebben deze Oer vrouwelijke kwaliteit, waar ze niet mee konden omgaan,  verdoemd.  Het door mij voorgestelde beeld kun je ook interpreteren als het ontkende verdoemde stuk van de monniken en nonnen die hier eeuwen hebben gewoond. De nederwereld als beeldspraak van het eigen en collectieve weggedrukte of ondergane leed.

Het herkennen van deze geketende maakt het al mogelijk het te bevrijden.
Het lokale rituaal bestond uit een groep alpenhoornblazers, wiens horen heel sereen de avondnachtsfeer vulden waarna een groep acteurs de Perchtendans maakten met ‘hels’ kabaal, lichteffecten en demonische kledij van gehoornden. ‘Duivelse mannen en vrouwen’ die mensen schrik aan proberen te jagen. In dit geval onschuldig maar de acteurs namen wel het onverwerkte veld deels met zich mee wat ze uiten.

Het aanzien van het onverwerkte lokale en je niet uit het lood laten slaan is altijd een goede levenshouding. Tegenwoordigheid van geest!

Een tweehonderdtal ook veel jonge mensen waren ter plaatse die de angstinwijding en wederopstanding van het onverwerkte aanschouwden.

Maar wat is eigenlijk de ware aard van de Percht. Duidelijk is dat het angst en afschuw wil opwekken maar wat is het echt?

Deze vroege nachtmorgen zat ik in m’n kamer en een klein zwart kabouterwezen klopte op de deur en begeleidde een meter hoge zwarte afzicht wekkend uitziend schriel vrouwtje. “Kriebel krabbel kruisje wie zit er in m’n huisje” zei het. Ik gaf haar enige cadeaus en weg ging het weer naar onderen en ging met haar begeleiders de aarde in. Ze liet ook en cadeau achter; een ronde vorm dat zich ontpopte als een zwarte slang, een aspect van het Oer vrouwelijke. Vrouwelijke inwijdingen waren in vele culturen verbonden met slangeninwijdingen. Hoe hoger de inwijding hoe meer slangen je kreeg in je kleine ruimte om gewoon bij jezelf te blijven en niet in de angst te schieten. Een mooi inwijdingen gebeuren.

Later kwam Nadine me ook een steen brengen, een zwarte steen met witte aspecten.

Wit en zwart, licht en donker zijn twee aspecten in deze polariteit, die beide belevendigt zijn.  Geomantie is sterk bepaald geworden door christelijke dogma’s dat in het licht donker is wat je moet bestrijden, i.p.v. in je te transformeren. Een het donkere liet men naast zich omdat ze daar niet mee konden omgaan dan het alleen te verdoemen. Doch zowel in het licht als het donker leven krachten die je kunnen uitdagen, gebruiken, misbruiken e.d. Die je wakker maken, sterken, je leren grenzen te stellen en te accepteren zonder onder te gaan.

In m’n leven is therapie een algemeen goed geworden om te verwerken het onverwerkte, lees wat je niet door je heen kon laten gaan op dat moment. Het leren omgaan met de talrijke aardse fenomenen is een hele reis.  De ogenschijnlijk schrikwekkendheid van de verstoffelijkte demonen met onverwerktheid, ‘duivelse’ emoties’, listig gedrag, wilde buitenzinnige extatische razernij, het irrationele werd door de christen  leiders geprojecteerd op het vrouwelijke en mocht alleen in het meest donkere deel van het jaar ‘haar gezicht’ laten zien.

Laten we schendingen van mensen rechten werkelijk aanpakken dat de schendingen of zoals je het wil noemen negatieve inwijdingen,  kunnen verdragen, mee om kunnen gaan door zorg, aandacht, liefde en het werkelijke ‘kwaad’ wegzenden door duidelijke grenzen te stellen en die grenzen bewaken.

Oud en nieuw is een mooie symboliek, net als het gisterenavond op de hof met het donkere avondlicht een witte sneeuwdek had. Frau Holle die haar witte kleed heeft uitgeschud.

Modern is dat we onze eigen nederwereld met haar onverwerktheden individueel onder ogen zien in de middenwereld van het dag bewustzijn met hulp van onze bovenwereld, ons wezen.

En in de geomantie dienen we de collectieve krachten goed onder ogen te zien wat hun werkelijke taak is en wat het in ons persoonlijke en collectieve wakker maakt.

De boerderij die ik boven benoemde wordt ook bewoond door een vrouwe die de negativiteit van haarzelf en de plek onder ogen kan zien en verwerkt. Een moedig Mens! Wees moedig is een beter advies dan vrezen.

Het duister is in het licht en het licht is in het duister