Druk van boven

Gisteren avond was ik op de plaatselijke school om kennis te maken met de lokale onderwijstraditie. De directrice die de klas beheert van m’n oudste dochter liet op 24 blaadjes zien wat de opgaven zijn voor dit jaar. Naast rekenen, taal veel andere leerzaken als sociale vaardigheid, graffiti kennis (oppervlakkige kennis), creativiteit ed.  Toen ik de lange lijst zag en vergeleek met de mogelijkheden die een zeer lokale Beierse school biedt, dacht ik ‘wou’, die keus had ik destijds niet.

De directrice was ook ongeremd in de uitspraak dat de directieven van boven van het ministerie die zeer abstract zijn, moeilijk haalbaar zijn. Vooral als je met 24 verschillende projectiel kinderen met elk hun eigen drijfveren te maken hebt.

 Een spagaat waar de leerkrachten in zitten tussen wat van boven moet, de sterke arihmanische verplichtingen van het Duitse controle- en moet systeem-  en de druk van onderaf, de kinderen die uit zeer verschillende huishoudens komen met culturele, intellectuele, sociale, en taalkundige/religieuze groepen (Tsjechen, ingeburgerde Turken e.d.)

Wat moet er toch een hoop! Een vriend van me vertelde dat Rudolf Steiner het geluk had dat hij op de lagere school niet veel kwam en in contact stond met een kruidendokter die hem mee nam de natuur in. Iets wat de huidige kinderen ontbreekt in de sterk arihmanische huizen met elementaren, die de kinderen exploiteren in hun onderwerelden.

Natuur bezoek is voor deze kinderen een must, evenals fysieke beweging en ruimte om zelf te spelen om weerstand te kunnen bieden tegen de vele impulsen die op hen afkomen.  Dat is overigens mogelijk ook hun leerweg.

Opgepast overigens, we bevinden ons momentaan in een veld dat tot de 21ste Oktober  heftige reacties zal geven. Pas op de plaats en geen nieuwe wegen inslaan is nodig. Tenzij de weg gericht is op inkeer, verdieping, stilte en datgene wat er werkelijk is.

 (met dank aan m’n vriend)