Duister raaf,

Drunal, de duistere kracht
“Deze natuurkracht openbaart zich algemeen als de zon ondergaat. De naam voor die krachten is Drunal, wat wil zeggen “alles wat niet licht is”. Het sterkst is deze kracht bij midwinter, maar dat is ook afhankelijk van de maanstand, want in heel donkere nachten kan de maan nog veel licht geven en dan kan deze kracht zich niet zo sterk manifesteren. Het sterkst zijn deze krachten ‘s nachts bij nieuwe maan. De huizen zelf zijn door hun afweertekens zo goed mogelijk beschermd, maar het is wel heel belangrijk een vuur te laten branden. En, wanneer ze er nog zijn, moet je dingen eten met veel zonnekracht, bijvoorbeeld bessen en vruchten die je gedroogd bewaard hebt. Drunal wordt ook gepersonifieerd, ja eigenlijk wel. Zo worden er wel verhalen verteld aan de kinderen dat Drunal een figuur , een man, is. Hij zou helemaal zwart zijn en ‘s nachts buiten rond loeren. En als je je ‘s nachts buiten waagt, neemt hij je mee. Ook wordt het wel voorgesteld als een zwarte raaf. De raaf en de wolf zijn echt zijn dienaren terwijl de wilde kat en de slang een beetje aan hem verwant zijn. Beren daarentegen niet.

 Voor Drunal wordt ook geofferd, in die zin dat in de donkere maanden op een plek wat beesten neer worden gezet zoals een rund of een schaap of beide, die Drunal dan mee mag nemen. Dat gebeurt op een kleine open plek in het bos, even ten noorden van het dorp, niet echt op een donkere plek. In de donkere maand worden deze vrouwelijke dieren daar bij zonsondergang neergezet. Het precieze tijdstip is afhankelijk van de maanstand want het moet echt een donkere nacht zijn, bij nieuwe maan. Het offer is wel eenmalig en daar worden goede dieren voor gebruikt. ‘s Morgens wordt er dan gekeken of de dieren dood of weg zijn. Eigenlijk is het heel mooi dat die krachten er zijn want in de donkere tijd wanneer het licht buiten ontbreekt, wordt je gedwongen het in jezelf te zoeken. Dat is in feite onze taak en daar herinnerden de druïden ons telkens weer aan. Aan mensen in het dorp werd dat echter niet geleerd, dat was niet voor iedereen weggelegd. Ik mediteer dan zelf meer en probeer zoveel mogelijk anderen behulpzaam te zijn. De mensen zijn eigenlijk door deze natuurkrachten in een vorm van bezetenheid geraakt, alleen niet door een geest maar door het duister.”

 Dit verhaal over de levens van Kamira en een aantal van haar dorpsbewoners, speelt in een tijd waarin veel kennis geheim was, niet toegankelijk voor iedereen. De druide spreekt in bovenstaand verhaal. Ik heb het regressie verhaal van Nina Elshof, in November 2006 in de 10e Gaialogie Nieuwsbrief gepubliceerd.