In zijn voorwoord bij de donderdag gepresenteerde Natuurverkenning 2010-2040 verwoordt de directeur van het Planbureau voor de Leefomgeving Maarten Hajer: „Natuurbeleid was de laatste decennia sterk gericht op het behoud van biodiversiteit [...] Aandacht voor de achteruitgang van vooral kwetsbare plant- en diersoorten heeft een sterk procedureel en juridisch karakter gekregen. De aandacht voor beleving en benutting van natuur is op de achtergrond geraakt.”
Bas Heijne schrijft vandaag: “Zoals de wereld van kunst en cultuur met zichzelf in discussie moet om een nieuwe verhouding tot de samenleving te vinden, zo moeten vertegenwoordigers van het natuurbeleid nieuw elan vinden om betrokkenheid te wekken bij de burger voor zijn natuurlijke omgeving. Geen procedures – hartstocht.”
D.w.z. niet meer een elite regelt wat voor hen van (eigen)belang is maar een emotie of feiten van een groep of enkelen. We zijn aan het afdalen uit het ideaal, het denken, naar de materialiteit van de emotie en de gecontroleerde selectieve feiten.
Het wordt m.i. tijd voor een nieuw verantwoordelijkheidsbesef van het individu, die geen controle meer nodig heeft van een beambte of ‘democratische’ politicus maar gedreven wordt door zijn eigen moraal die niet meer wordt aangestuurd door religieuze dogma’s, maar ingegeven door universele waarheden en waarden van Aardeburgerschap; een doorleefde medezorg voor al datgene wat leeft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten