Daar is in de
geschiedenis immer een strijd geweest tegen de heel aards gerichte
veelvuldigheid van de maan/aarde religies met haar vele godinnen/priesteressen
en de meer kosmisch/zon gerichte één goden priester culturen. In de laatste
duizenden jaren hebben vooral de één godenculturen meer in de winsituatie
gestaan.
In Europa zitten
we nog steeds in de beweging van de één godencultuur
van het Christendom. De Grieken (zon) hebben bijvoorbeeld Troje vernietigd (maan) en
de Romeinen vrijwel het gehele gebied van de EU.
In Nederland was algemeen gezien voor het jaar 1000 ook een meer aardse religie gericht op de
natuur en lokaliteit. Ook bij de Friezen.
Alquin (ongeveer
735 -804), Willibrord hagiograaf
beschrijft de ontmoeting van de
Frankische hertog Pepijn met missionaris Willibrord (ongeveer 658 – 739):
“Deze ontving hem
met de grootste eer en heeft hem, gesteund door het bevel van zijn macht, op
weg gestuurd om het evangelie te preken, special in de noordelijkste streken
van zijn gebeid, waar door het gebrek aan leraren of de hardnekkigheid van de
bewoners de vlam van het geloof erg laag brandde.”
Willibrord door
de eeuwen
Anton ten Kloostere.a., Berne Media, 2018
In de nieuwe tijd is wenselijk dat er geen territoriale aanspraken meer worden
gemaakt door religies doch dat ze vreedzaam naast elkaar bestaan met onderlinge
bevruchting. Nederland is daarvan een goed voorbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten