Eer gisteren werd in negen Duitse
staten reformatie dag gevierd. Op de 31ste Oktober zou Luther zijn 95
stellingen in het latijn op de kerkdeur
voor Allerheiligen hebben gespijkerd. Op
de slotkerkdeur van Wittenberg. Geen
vast gegeven overigens, doch hij heeft ze wel
een brief geschreven. Aan de aardsbisschop van Mainz en Maagdenburg, Albrecht von Brandenburg. Maar pas 150 jaar na dit gebeuren werd door de Saksische
keurvorst deze herinnerende dag ingesteld.
Een politieke doel daarmee vastleggend. Interessant dat in het
katholieke Beieren deze dag niet wordt gevierd.
Gisteren hadden we het over de dertig jarige oorlog in Duitsland in de
eerste helft van de 17e eeuw. Duitsland
kent verschillende oorlogslagen, maar deze laag is wel de bloedigste geweest op
haar eigen grondgebied. Spanningen
worden door mensen die leven in de eerste en tweede wereld zo uitgevochten. Ze
voeden de door hen zelf gecreëerde bloedgeest Bello, de oorlogsgod, waaraan ze
zichzelf en anderen offeren. De angst
uit deze eerste en tweede dimensie werkt door in onze derde dimensie
persoonlijkheden. De grote NAVO oefening in het noorden is zo’n gevolg van een collectieve
angst die de spanning niet verminderd maar
juist vergroot.
Vandaag is het Allerzielen dag om je eigen voorgeslacht doden te herdenken,
je vrienden. Ik wil de gestorvenen in de oorlogs laag van dit gebied eens
aandacht geven. M’n vriend geeft me een
hint om dat op een aangrijpingspunt te doen. Een offerpunt waar in deze tijd
geen offer gebracht kan worden, maar aandacht, gebed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten