Vernietiging en wederopstanding, een oneindig aards herhalend patroon van opgaan, bloei en verzinken. Het verzinken kan de grote Natuur zelf maar het heeft meest ook mensen nodig als uitvoerders.
Als je na een lang actief leven terugkijkt herken je levenslange patronen. Patronen die niet alleen in dit leven plaatsvinden doch ook in andere tijden haar oorsprong kennen.
Bij mij is het patroon van vernietiging en wederopstanding.
Als kind ben ik geboren in het watersnoodjaar van 1953 en heb de dreigende en angstige watervernietiging in de buik van m’n moeder meegemaakt. Vluchten was het staatsdevies i.p.v. ter plaatse de zolders opgaan met have, goed en vee, waar de Alblasserwaardse boerderij op gebouwd was. Deze kleine watersnood gaf in datzelfde jaar een zeer goede oogst voor de grasboeren daar het water vol slibvoeding zat. Vernietiging door water dat me herinnerde aan de immense vloedgolf na de val van Atlantis en nu een betere wederopstanding.
M’n Groningse studie was milieukunde omdat ik bezorgd was tegen de milieuschade die de eerste wereld maar bleef ontkennen. Rachel Carlson met haar boek Silent Spring inspireerde om wat met de daad te doen. Ik was meer een doener dan een actievoerder, meer een voorlichter dan een jurist of onderhandelaar.
M’n eerste baan was bij een traditioneel waterschap de Vijfheerenlanden waar ik de eerste waterkwaliteit beambte was en de naleving van de wet waterkwaliteitsbeheer mocht vormgeven. Het zat niet in m’n bloed om te handhaven de 'niet te handhavenen' en koos voor een werkkring waar de natuur en het landschap centraal in stond. Gaf een nieuwe provinciale stichting Natuur- en Landschapsbeheer Zuid-Holland als eerste pionier coördinator vorm en inhoud, totdat er een conflict met de toenmalige secretaris mijn leven een andere draai moest geven. Een conflict die ook karmisch was daar ik hem in een ander leven een hak had gezet en hij het nu terugdeed. Eén één zoals m’n vriend zei. Werk, hobby’s, zekerheden gingen weg, een vernietiging. Na enkele jaren investeren in mezelf een wederopstanding als zelfstandige in het new age circuit dat uiteindelijk een kleine carrière in subtiel natuurbeheer, Gaialogie, resulteerde.
Moest thuis op de boerderij weer een vernietiging meemaken-afbraak- van de met veel moeite opgebouwde werkruimte, die planologisch niet paste.
Dat heeft er grotendeels voor gezorgd dat ik een wederopstanding elders zocht in het Duitse Beieren, dat vanzelf op m’n pad kwam. Na zes jaar weer een vernietiging, een boerderij dakbrand, gaf een nieuwe impuls maar resulteerde ook dat de relatie stuk liep en ik alleen verder moest. Weer vernieuwing, vernieuwing en vernieuwing na steeds een vernietigend moment van abrupt loskomen, loslaten. Houd het dan niet op zou je zeggen!
In het Zelfonderzoek kom ik vernietiging ook tegen in m’n subtiel onderzoek in Nederland, Engeland en hier in Duitsland. Vooral grote overgangen, die ik heb meegemaakt als de overval van de Romeinen in Glastonbury en de Iers druïdische cultuur om zeep werd gehaald. In Nederland de vernietiging in gang gezet van de Fries vrouwenburchten in Stavoren, Medemblik en op de Hoge Berg van Texel omdat de matriarchale cultuur op was en gedegradeerd was.
In het Fichtelgebirge op stap met mede magiërs van Karel de Grote die de grote druïdische culturen in dit heilige gebied vernietigden. Nu na 1200 jaar pakken we nu de opbouwende daad weer op om het in de nieuwe tijd te brengen, gelijk in het Groningse en Friese gebied waar de christelijke missionarissen niet zachtzinnig terrein veroverden.
Afgelopen zondag kwam dit ter plaatse aan de orde:
Heb ik wat naars gedaan met de Schneeberg?
Ja: rond 800/900 ten tijde van de veldtocht van Karel de Grote deze kant op.
Karel de grote is bij de Oksenkopf en Schneeberg geweest en heeft ze magische bekeken, geëerd en gevraagd. Hij had mensen bij zich die hebben meer gedaan waartoe jij. Die gingen bezweren, vervloeken vanuit christelijke visie. Hier was het voor ze te magisch!
Ik behoorde tot een groep van zes magiërs – m’n huidige vriend ook- raadgevers en moesten de berg betrekken bij het rijk. Dit was de uiterste grens met het Slavische Rijk. Daar is een verbinding met Aken gelegd.
Karel had een andere opgave: de grenzen van zijn rijk te verleggen en hier lag de grens. Subtiel tot hier en niet verder wilde hij. Daar is wat vastgelegd aan de noordwestzijde.
Berggeest deel is weggehaald en dat is nog steeds pijnlijk. Men heeft een bepaalde magische steen – een druïdische steen die volgens de witte druïde een heilige fluïde steen was- meegenomen naar Aken en ingebouwd in zijn paleis of kerk. De bergeest wil deze steen nu terug.
Kon het nu op de dag zelf herstellen.
Vraag bij een druïdisch heiligdom komt boven: wil je herstellen wat je eerder hier hebt aangericht?
Iets uit een vorig leven: druïden terechtgesteld. Flink wat om zeep gebracht door Karels troepen. Wij spoorden ze op en de troepen deden hun werk.
Wij wilden dit koloniseren en dat hield in de geestelijke en wereldse elite doden. Geestelijk koloniseren op ‘heidenen’ voor het christendom: het oude vernietigen voor het nieuwe. Wij zochten hun heiligdommen op. Hier woonde destijds in het gebied het Slavische ras.
Waarom deed ik dat? Ik geloofde in het nieuwe, daar deed ik alles voor.
Herstel. Zie voor me een 20tal mannen en vrouwen. ‘Je hebt gedaan wat je moest doen. Wij hebben ons gegeven’ Ze zijn opgehangen aan hoge bomen.
Het herstellen van oude schade, beter gezegd de noodzakelijke afronding van een niet te handhaven comfortzone, is nu een ziele opdracht en dat maakt dat ik nu aan het pionieren ben in Groningen, Friesland, en het Fichtelgebirge. Een nieuwe draai vinden op de lange weg naar God mag weten wat………. Dus opgepast.
Nb de laatste ingewijde Rudolf Steiner heeft ook vernietiging en wederopstanding met het Goethianum meegemaakt. De bergplek waar Steiner zelf karmisch mee verbonden was. De tegenkracht zat nog in de ondergrond en werkte bij Steiner door bij zijn voeten. Toen we daar met elkaar aan werkten kwam hij even langs in de geest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten