Rustcode ’s
Het is momentaan overal een alles dekkende zondagsrust met thuisblijven.
In m’n protestantse jeugd was de enige gang op de zondag de tweemaal daagse reis naar de kerk en de grootouder stee van de familie Rouwert Boer. Spelen buiten de hof was er niet bij. De ouders hadden ook ’s middags een langere middagslaap van 13.00 tot 15.30 uur. Voor ons kinderen was dat een ware saaie dag dat je niet naar school ging, niet kon spelen met vriendjes en netjes gekleed werd. Het ergste was wel het stilzitten in de kerk en bij de grootouders.
m'n grootvader Folkert Rouwert Boer
Waar komt de moeheid nu vandaan?
Gisteren was het zondag 19 april 2020 en moeheid sloeg toe. Lag dat aan de tuinarbeid van de dag daarvoor? Nee, het program van de ingeprente zondagsrust op deze ‘heilige dag’ van m’n bloedgenen. In het veehouders bolwerk in de Giessenstreek van Giessen-Oudekerk werkten m’n ouders zes dagen fysiek en de zevende dag was rustdag en minimale arbeid dan alleen de koeien melken. Voor hen een noodzaak om zo het fysieke arbeidsritme te doorbreken en zich ‘geestelijk’ en sociaal te voeden met familie- en kerkbezoek.
Zo’n eeuwen doorleefde setting geeft programmeringen in de familie genen en het onbewuste die zeker doorwerken als je het niet bewust maakt en nieuw kiest.
Bloedgenen trek in de tijd in noordwest Europa
M’n voorouderlijke mannelijke bloedlijn komt oorspronkelijk uit Zweden voor 3-400 AD. Daarvoor waren deze noordelingen verwant met de Hyperboreeërs. Ze trokken voor de jaartelling naar de kop van wat nu Noord-Holland is aan de kuststreek en waren daar ontginnerds boeren achter de duinenrij.
Ontginners geslacht met christelijke eerdagen
In de 11e eeuw haalde de Hollandse adel hen naar de Alblasserwaard dat ontgonnen moest worden, lees te gelde gemaakt. Ze streken neer onder Meerkerk wat nu het buurtschap Den Dool is, waar de bron van het riviertje de Giessen (betekenis gysser) ligt. Daar ontbosten ze de landerijen, groeven sloten, legden waar nodig waterkeringen aan, egaliseerden het land en boerden gemengd met accent op akkerbouw.
Later trokken m’n voorouders meer stroomafwaarts de Giessen af en vestigden zich in Giessen-Oudekerk.
Als oudste zoon was het volgens de familiecode mijn taak om de ouderlijke stee over te nemen doch m’n vader gaf me zijn code: jij gaat leren en geen boer worden. Zo werd een duizend jaar oude boerencode doorbroken in mij als stamvader.
M’n voorgeslacht werd in de Alblasserwaard economisch noodzakelijk christelijk en de zondagscultus kwam in beeld dat bijna 1000 jaar m’n vooroudergenen heeft bepaald.
In m’n vrije tijd was ik in de periode van 18 -35 organisatorisch zeer actief in natuurbescherming werkdagen en -kampen, waar ik me fysiek kon uitleven om de natuurlijke impuls van bebossing in de oude half natuurlijke cultuurlanden te bestrijden. Mijn grote voorkeur waren de vochtige moerasgebieden, die in m’n genen verankerd zijn als leefgebied. Het kan verkeren dat je bloedgenen bepalen!
Volgende fase: plekken eerdagen periode en dimensie kontakten
Nog steeds bewoon ik de voor ouderlijke plek in het Oudkerkse en in de negentiger jaren van de vorige eeuw vond ik de zondagsrust tergend. Ik ging Gaialogie cursussen houden in de bijbelbelt vooral op de zondag.
Begin 21ste eeuw werd ik extern getrokken naar het Fichtelgebirge waar ik nu deels woon en natuurlijk op een oude boerderij. Dat zit zo in de bloedgenen.
Nu ben ik als het ware stroomopwaarts getrokken naar een brongebied van vele grote rivieren. In het Fichtelgebirge ligt het voedingspunt van vier grote rivieren, waaronder de Maine, een belangrijke zijrivier van de Rijn. Een gebied met een heel andere energie dan het lagen Nederland, waar ook zielegenen van me lagen te wachten op voltooiing.
Bloedgenen krijg je van je voorgeslacht, die je fysiek en andere programma’s bepalen. In m’n jeugd vroegen vreemden je altijd eerst: van wie ben je er één.
Zielegenen komen van jezelf uit andere levens in andere tijden en plekken en drukken zich ook uit in je ‘aardepak’ lichaam en gedrag. Onderzoek daarvan is m’n specialiteit.
Gebiedsgenen bepalen ook het menselijk doen en laten en zijn veel complexer te analyseren dat ik in m’n Gaialogie werk uitoefen. Zo zijn de leerlessen in het lage kustland Nederland vooral de elementen water (emotie/gevoel) en lucht (denken). In het Middelgebergte van centraal Europa voor mij vooral de elementen aarde (structuur, gevoel) en vuur (intuïtie, spirit).
Nu leef ik onchristelijk en de zondagsrust is hier in het Luthers katholieke grensgebied minder streng levend, in een niet logisch tijdritme van zon, maan of wat de kosmos ook geeft. Ik noem dat een overgangsfase waarbij ik nu meer natuurlijke
plekken bezoek als rust-, heling- en inspiratiebron!
In m’n jeugd heb ik nog de schoonheid van de diepe polder meegemaakt met vooraan de extensief gebruikte landerijen en diep in de polder de extensieve hooilanden. Wat was dat een schoonheid aan planten, vogels, kleur en helder polderwater.
Nu anno 2020 is de subtiele kwaliteit geheel weg inclusief schoon water, plantenrijkdom en slootleven en is energetisch het laaggelegen gebied tussen de grote rivieren een beladen veld geworden dat voor mij niet meer voedend is. Van een rijke bovenwereld met een rijke 3D subtiele wereld is het veranderd in een nederwereld van elementaren.
Familiegenen doorbraak
Overigens realiseerde ik me dat de familiegenen ook een ruimtelijk bewegings ritme hebben van ongeveer 1000 jaar en ik deze beweging weer moest maken naar een nieuw territoir. Het boeren in de Oudkerkse polder was uitgeboerd en het was tijd voor een nieuwe genen beweging. In het Beierse heb ik de genen weer vermeerderd en heb m’n zoon de familienaam Dirk nog in de tweede naam laten voorleven in haar Germaanse vorm ‘Diederick’.
Maan- en sterren rust- en feestdagen
Voor de tijd dat m’n bloedgenen in het Noord-Hollandse leefden was de maantijd voor de boeren daar een rust- en feestdag. De vier fasen van de maan worden in bepaalde landen, zoals Sri Lanka nog als rust- en feestdag genomen.
Een nog oudere kalender gebaseerd op sterrenstanden zit nog dieper in m’n genen!
Boeren voeden zich overigens door hun buitenleven met de kosmische krachten, de omgevende natuur en de aardesferen.
Astronomische zaken op de muren van Lascaux
De Cro-Magnon, een van onze voorouders,15.000 jaar geleden heeft op de muren van de grot van Lascaux geschilderd. Hij leefde in een vallei in de Dordogne terwijl de rest van Europa te lijden had van een ijstijd.
Dr. Michael Rappenglück werkzaam aan de Universiteit van München heeft bepaalde patronen in deze grot geassocieerd met bekende sterren en sterrenstelsels.
Hij beweert nu dat de groepen stippen en vierkanten die bij de afbeeldingen van stieren, herten en paarden staan de 29-daagse cyclus van de maan weergeven.
Onder een prachtige afbeelding van een hert stond een rij van 13 punten, eindigend in een vierkant “Het is de halve maandelijkse cyclus van de maan,” zei Dr. Rappenglück. “Een stip voor iedere dag dat de maan aan de hemel staat. Bij de Nieuwe Maan, wanneer hij verdwijnt van de hemel zien we een leeg vierkant, misschien een symbolische weergave van de afwezige maan.”
Onder een gespikkeld, bruin paard met donkere manen was ook een rij stippen te zien. Dit keer waren het er meer. “Er zijn er 29 dit keer, één voor elke dag van de 29-daagse maancyclus. Het was een ritme van de natuur dat erg belangrijk voor deze mensen was.”
Bron: https://kronosworld.wordpress.com/2017/07/28/oudste-maankalender-geidentificeerd/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten